|
|
ORYGINALNY STARY PRZEDWOJENNY DOKUMENT
Z 1937 ROKU
JEST TO ŚWIADECTWO SZKOLNE
PRYWATNEGO GIMNAZJUM KSIĘŻY SALWATORIANÓW
W MIKOŁOWIE
WYSTAWIONE Z DATĄ 22 GRUDNIA 1937 R.
DLA UCZNIA URODZONEGO W TARNOWSKICH GÓRACH
DOKUMENT WYPISANY ODRĘCZNIE
OPATRZONY PIECZĘCIĄ
GIMNAZJUM PRYWATNE
KSIĘŻY SALWATORIANÓW
W MIKOŁOWIE
NA DOKUMENCIE WIDNIEJĄ AUTOGRAFY
OPIEKUNA KLASY ORAZ DYREKTORA SZKOŁY
KS. JÓZEFA MATUSIKA
[ Ks. Józef Stanisław Matusik SDS , ur. 12.03.1900 r. w Chorzowie, inicjator i propagator „Dnia Kapłańskiego",
redaktor, publicysta, dyrektor gimnazjum, duszpasterz polonijny.
Pochodził z rodziny robotniczej. Jego siostra Nikazja była boromeuszką. Po szkole podstawowej był uczniem gimnazjum
salwatorianów w Lochau k. Bregenz w Austrii. 31 X 1921 rozpoczął nowicjat w Sennelager k. Paderborn.
Po złożeniu pierwszej profesji 1 XI 1922 przygotowywał się w państwowym gimnazjum w Królewskiej Hucie (Chorzów) do matury,
którą zdał 28 VI 1923. Studia wyższe odbywał na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Dnia 2 IV 1927, jako pierwszy wychowanek prowincji polskiej, przyjął w Krakowie z rąk arcybiskupa A. Sapiehy święcenia kapłańskie.
Podjął pracę jako nauczyciel i wychowawca w Małym Seminarium Duchownym Salwatorianów w Krakowie i równocześnie
w latach 1928—1932 studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim filologię klasyczną.
22 IV 1930 przełożeni powierzyli mu sprawę Związku Współpracowników Salwatoriańskich dla Propagandy Powołań Kapłańskich.
Statut Związku zatwierdził kard. A. Hlond 13 VI 1931. Pełniąc swe obowiązki w Związku, ks. Matusik organizował zjazdy członków,
a w 1933 r. zainicjował pismo „Towarzystwo Boskiego Zbawiciela" - Organ Związku Współpracowników Salwatoriańskich,
poświęcone budzeniu powołań. Od 1934 r. wychodziło ono jako miesięcznik o nazwie „Salwator" (1934—1939, 1947—1952).
Związek przyczynił się do rozszerzenia w Polsce praktyki „Dnia Kapłańskiego" (Sobota Kapłańska lub Czwartek Kapłański).
Równolegle ks. Józef Matusik prowadził pracę dydaktyczno-wychowawczą. W latach 1933—1939 był dyrektorem gimnazjum
zakonnego w Mikołowie i przełożonym domu zakonnego. Po wybuchu II wojny światowej, w obawie przed okupantem
ze względu na krytyczną wobec Niemiec działalność na łamach „Salwatora", opuścił kraj i przez Rumunię i Jugosławię udał się
do Rzymu, a stamtąd w 1940 r. do USA. W Jersey City k. Nowego Jorku pracował przez 10 lat w polskiej parafii.
W latach 1950—1967 współpracował z polskimi salwatorianami w ośrodkach polonijnych w Gary, Indiana, Kinnelon oraz Veronie
w stanie New Jersey. W ostatnich latach życia był kapelanem w „Genesungsheim Waldfried" w Pitten na terenie Austrii,
w domu prowadzonym przez salwatorianki. Zmarł w Wiedniu 15 VI 1974 i tam został pochowany. ]
Wymiary dokumentu ok. 31,5 cm x 20 cm
Dokument przetrwał II wojnę światową i jest w stanie jak na fotografiach
(po latach ubytki u góry i na dole, wykruszenia papieru, ślady złożenia,
zagięcia i zaplamienia; otwory w celu wpięcia do segregatora)
Nie wysyłam za pobraniem ! |
|
|
