Historię Goldnera czyta się jak Oliviera Twista o Holokauście ze szczyptą Parszywej dwunastki.

"Chicago Daily Herald"

Zabójczo lodowaty grudzień 1943 roku, gdzieś w południowej Polsce. Pod martwym ciałem ojca, na przemian tracąc i odzyskując przytomność, trzęsąc się na całym ciele, leży śmiertelnie przerażony chłopiec. To, co zostało z dziecka, ukrywającego się od półtora roku przed wyrokiem nazistów, jest na skraju ziemskiej drogi, pomiędzy życiem a śmiercią. Śmiercią, która przeszła tuż obok Mojsze, oszczędziła jego ciało, zostawiając jednak krwawe ślady w duszy -- serce rozrywane rozpaczą po utraconej rodzinie, powracające projekcje nieludzkiej masakry, miliony razy zadawane pytanie: "Dlaczego?".

Duet, który przetrwał piekło. Niezwykła historia z czasów II wojny światowej wciąga od pierwszej linijki. To wyjątkowy pamiętnik z czasów Holokaustu, pełen dramatyzmu i przygód. To prawdziwa opowieść, niepodobna do żadnej innej. To dokumentacja osobistej, symbiotycznej relacji pomiędzy Polakiem i Żydem w epoce niezgłębionej nienawiści. To głos z przeszłości, opowiadający o brawurowych aktach sabotażu i akcjach szpiegowskich, o czteroletniej partyzanckiej walce z hitlerowcami, o żydowskiej hucpie i młodzieńczej odwadze. Wreszcie -- o niesamowitej więzi, która narodziła się między nieśmiałym sierotą a najbardziej przerażającym bandytą wschodniej Galicji.