 |
| |
Janina Hajduk-Nijakowska
ŻYWIOŁ I KULTURA
FOLKLORYSTYCZNE MECHANIZMY
OSWAJANIA TRAUMY
rok wyd. 2005, stron 252 + wkl. ilustr., ilustr. na wkl. z papieru kredowego, przypisy, aneks,
bibliografia, miękka oprawa matowa, format ok. 23,5 cm x 16,5 cm
Z notatki wydawniczej :
Spojrzenie folklorysty na katastrofę naturalną, jaką była wielka powódź w 1997 roku.
Praca eksponuje kulturowe przeżycia zbiorowej grozy oraz wskazuje na tkwiące w kulturze
mechanizmy oswajania traumy. Antropologiczna analiza dotyczy nie tylko współczesnych zjawisk folkloru,
ale również przekazów medialnych konstytuujących społeczną wiedzę i opinie o katastrofie.
Dzięki temu wyeksponowano w pracy charakterystyczne dla kultury współczesnej relacje
między przekazem folklorystycznym a przekazem kultury masowej i popularnej.
Praca jest adresowana do badaczy kultury współczesnej.
SPIS TREŚCI :
Wstęp
I. Żywioł jako przedmiot analizy interdyscyplinarnej
Klęska żywiołowa jako fakt kulturowy
Narracyjny wymiar doświadczeń społecznych
Egzystencjalny wymiar lamentu
Kulturologiczna analiza sytuacji traumatycznych
Kulturowa „obronność percepcyjna"
II. Człowiek wobec żywiołów
Symbolika wody w tradycyjnej kulturze ludowej
Tradycyjne zabezpieczenia przed kataklizmami
Tradycyjne i współczesne wyobrażenia o mechanizmach rządzących światem naturalnym
Zwiastuny kataklizmu
Miejsca „naznaczone"
Aktywizacja pamięci społecznej
Folklorystyczne ramy pamięci społecznej
III. Powódź 1997 roku jako katastrofa społeczna i kulturowa
Okrutny lipcowy żywioł 1997 roku
Zachwianie ładu instytucjonalnego. Zbratanie w gapiostwie
Destrukcja ładu społecznego. Wspólnota krótkotrwała
Powrót ładu zinstytucjonalizowanego. Zbratanie ofiar
IV. Media w sytuacji zagrożenia społecznego
Gazeta mówiona. Funkcjonowanie stacji radiowych w trakcie trwania powodzi
Dramaty „na żywo". Telewizyjne relacje z powodzi
www. Powódź w internecie
Waga drukowanych słów. Prasa codzienna w dniach powodzi
Przed szkodą i po szkodzie. Praca dziennikarzy w sytuacjach kryzysowych
V. Folklorystyczne mechanizmy oswajania traumy popowodziowej
„Wentyl ludzkich lęków". Siła pogłoski
Mityzacja obrazu rzeczywistości
Powódź opowiadana
Typologia opowieści wspomnieniowych związanych z powodzią
Żywioł i śmiech. Uniwersalny charakter anegdoty
VI. Kulturowy kontekst oswajania przestrzeni zdegradowanej kataklizmem
Kategoria przestrzeni w naukach humanistycznych
Przestrzeń naznaczona piętnem klęski
„Miejsca święte prywatnego świata"
Trauma kulturowa. Potrzeba mówienia
Celebrowanie pamięci
Rytuał „wycofania"
Życie po wodzie
Zakończenie
Aneks
Bibliografia
KAŻDY OFEROWANY EGZEMPLARZ JEST SPRAWDZANY
W CELU WYKLUCZENIA EWENTUALNYCH
DEFEKTÓW DRUKARSKICH !
ZAPRASZAM DO PRZEJRZENIA PEŁNEJ OFERTY KSIĘGARNI E-KODEKS !!!
W przypadku dodatkowych pytań proszę przesłać wiadomość. |
|
|
|
|
|
