Życiorys bogaty w zaskakujące zmiany: brawurowe wzloty i równie spektakularne upadki. Od chwili rozpoczęcia niemieckiej inwazji w czerwcu 1941 roku aż do momentu, gdy wojska radzieckie utorowały sobie drogę do Berlina w maju 1945 roku, nazwisko Żukow ściśle wiązano z serią zwycięstw w ważnych bitwach na lądzie, które zmieniły bieg II wojny swiatowej w Europie. Ale w latach 1[zasłonięte]946-19 Żukow był skazany na zsyłkę, obejmując dowództwo w drugorzędnych okręgach wojskowych. Później, po śmierci Stalina, odzyskał swoją pozycję, zostając ministrem obrony i pierwszym zawodowym wojskowym, który stał się członkiem radzieckiego Biura Politycznego. Jednak nowym awansem nie cieszył się długo. W roku 1957 Nikita Chruszczow oskarżył Żukowa o bonapartyzm i usunął z zajmowanych stanowisk w partii i rządzie, zmuszająć go do wcześniejszego przejścia na emeryturę i tym samym skazując na izolację.

Ilość stron: 219, stan idealny.

kliknij aby powiększyćGaleria zdjęć