KUP TERAZ

Żołnierz który klęczy. Poeci Katynia

Opis przedmiotu

(...) Kiedy Stalin wziął do niewoli tysiące polskich oficerów  wiedział, że choć broń 
udało im się odebrać, to groźne pozostają ich serca i  umysły. Dla takich Polaków i takiej Polski 
nie było miejsca  w stalinowskiej przyszłości. Polscy zawodowi żołnierze,(...) 
lekarze,  nauczyciele, naukowcy, artyści, inżynierowie, pisarze, dziennikarze, adwokaci 
 w oficerskich mundurach (...) młodość (...) zabrali ze sobą do  Starobielska, Kozielska, 
Ostaszkowa. I do Katynia, gdzie miała pozostać  najbardziej rozpaczliwą, krwawą metaforą.
(...)Nikt nie wie, czy ci młodzi  ludzie kiedykolwiek ze sobą rozmawiali.
 Łączył ich polski mundur, młodość  i poezja. (...) Piwowar, który „zamilkł w męce”. Ehrlich, 
który  ocalony w cuchnącym Griazowcu woła „przecież wschodzi słońce”, 
by później  oswojoną śmierć prosić o kulę uczciwą, w walce, w serce.  I wołający na „Alarm” Redzisz. 
Także Wedow, który napisze w wierszu,  że choć „wszystko było inne niż w starym romansie”, 
to „dobrze jest żyć”  i nada mu tytuł „Miłość”. Ich ciała mogła połączyć wspólna mogiła  
w Katyniu – makabryczna metafora, którą zgotował im „były poeta” Stalin.  
Niezwykły przypadek, a może po prostu życie sprawiło, że nie wszyscy  zginęli, 
a ich wiersze ułożyły się w prawdę silniejszą od Stalina – że  człowiek, nawet w mundurze, 
to „pudełeczko na serce”.
 
 
 
 
ze wstępu  S.Gowina 

Promocje

 

 

Polecamy

zobacz inne aukcje użytkownika