Eleutherococcus senticosus dawniej Acanthopanax senticosus, nazywany też eleuterokokiem-kolcosiłem szczeciniastym lub kolczystym. W nazewnictwie potocznym używana  jest też nazwa żen-szeniem syberyjski, czy zeń-szenien koreański. Nazwa ta to chwyt marketingowy i używana głownie do produktów leczniczych i suplementów diety wytwarzanych z e. senticosus, i mająca tylko sugerową podobne właściwości do żeń-szenia.

Eleutherococcus senticosus to niewielki krzew należący do rodziny araliowatych (Araliacea). Rodzina araliowatych jest bardzo złożona, a samych eleutherokoków jest ok. 30 gatunków, czego większość rośnie na półkuli północnej. W naturalnych warunkach eleutherococcus senticosus jest roślina  dość rzadka, jego ojczyzna jest południowy Sachalin, Kraj Nadmorski, Kraj Chabarowski, północno-wschodnie Chiny, półwysep Koreański i Japonia. Rośnie w lasach mieszanych porastając głównie jego obrzeża, leśne przecinki i polany. W sprzyjających warunkach krzewy dorastają do 2-2,5 m i co ciekawe są to rośliny długowieczne. Na jednym stanowisku potrafi rosnąć dziesiątki a nawet setki lat pod warunkiem ze co 10-12 lat nastąpi ostre przycięcie rośliny.

Pędy eleutherococa są szaro-brązowe pokryte charakterystycznymi kolcami, które tworząc coś w rodzaju szczeciny, stąd nazwa szczeciniasty. Gałęzie pokrywają pięcio i siedmiopalczaste liście które są eliptyczne, ale bywają też odwrotnie owalne. W okresie letnim (lipiec) zwieńczenia pędów pokrywają się kulistymi kwiatostanami o średnicy 4-8 cm z maleńkimi, drobnymi kwiatuszkami, których barwa zależna jest od ich płci. Baldachimy koloru blado-żółtego posiadają kwiatuszki jednopłciowe, a baldachimy blado-liliowe kwiatuszki dwupłciowe. Kwiaty posiadają bardzo miła woń, która przyciąga liczne owady, jest to także rośliną miododajna. Jesienią (wrzesień) z zapylonych kwiatów pojawiają się charakterystyczne czarne kuliste owoce.

 h

Czarne owoce kryjące nasiona

  f

Pojedyncze nasiona

u

Roślina nie ma specjalnych wymagań glebowych, dobrze rośnie na typowej glebie ogrodowej z duża ilością kompostu. Problematyczny natomiast jest wybór stanowiska, z danych jakie można znaleźć w sieci wynika że jest to roślina światłolubna i wymaga stanowiska słonecznego (może to sprawa mylenia gatunków). Tymczasem moja kilkuletnia obserwacja dowodzi czegoś zupełnie innego. Podobnie jak żen-szeń właściwy e. senticosuus powinien rosnąc na stanowisku wilgotnym i zacienionym. Dotyczy to głównie roślin młodych których pierwsze wiosenne liście często bywają "poparzone" przez majowe słońce. Jeżeli w miarę szybko nie zacienimy rośliny to najpierw porażone liście a potem cała roślina obumrze. Podobnie zachowuje się bardzo blisko spokrewniony e. sensiflorus. Pozostałe kolcosiły jaki posiadam doskonale rosną w pełnym słońcu i jak dotąd nie zauważyłem negatywnego wpływu słońca. Roślina nie wymaga skomplikowanych zabiegów agrotechnicznych, a jedynie co musimy zrobić to systematyczne odchwaszczać i podlewać w okresie letnim. Odchwaszczanie wykonujemy bardzo ostrożnie bo system korzeniowy jest bardzo rozbudowany i zalega bardzo płytko, wiec łatwo go uszkodzić.

   h

Młoda siewka

gg

Surowcem zielarskim jest cała roślina, a szczególnie jej korzenie i kłącza. Do wykorzystania nadają się tylko surowce pochodzące z roślin kilkuletnich. Korzenie wykopujemy wczesna wiosną lub jesienią. Po starannym umyciu i usunięciu obumarłych fragmentów (możemy sparzyć wrzątkiem) korzenie tniemy na mniejsze kawałki i suszymy. Najpierw w przewiewnym miejscu bez dostępu słońca, a następnie dosuszamy w suszarce (piekarnik elektryczny) 70-80 stopni. Dobrze wysuszone korzenie są lekko włókniste, mają silny zapach i ostry pikantny smak. Tak pozyskany surowiec możemy przechowywać przez wiele miesięcy, a dobrym pojemnikiem jest zakręcany słoik, dlatego tnąc korzenie warto pociąć je na wymiar słoika.

Przedmiotem aukcji jest 30 nasion zbiór 2014