ŚWIERK KŁUJĄCY SREBRNY
Roślina wieloletnia. Drzewo stożkowe o ostrych niebieskawych igłach. Dorasta do wysokości 15 m.
Warunki uprawy : Wysiew nasion marzec-kwiecień na rozsadniku pod osłonami. Kiełkuje po 20 dniach. Wymaga pikowania wiosną w II roku. Wysadzać na miejsce stałe jesienią, gdy roślina osiągnie od 10-12 cm wysokości.
Stanowisko: Słoneczne lub półcień. Rośnie dobrze na każdej glebie. Wytrzymały na suszę i suche, zanieczyszczone powietrze.
Zastosowanie: Do ogrodów i parków.
W opakowaniu 0,1 grama nasion.
ŚWIERK KŁUJĄCY
Duże, zimozielone drzewo, dorastające do 30 m., rośnie szybko, po 10 latach osiąga 3-4 m. wysokości. Pochodzi z gór Ameryki Północnej. Pokrój stożkowaty, mocno zagęszczony, gałęzie wyrastają z pnia pod kątem prostym. Kora szarobrązowa, popękana. Igły krótkie (2-3 cm. długości), sztywne, kłujące, w kolorze niebieskoszarym (srebrzystym), poza pokrojem, stanowią podstawowy walor dekoracyjny rośliny. Wyrastają z pędu gęsto, pod kątem prostym. Kwitnienie przypada na wiosnę (V), natomiast nasiona dojrzewają wiosną następnego roku. Szyszki zwisające z pędu, długie (do 10 cm. długości), cylindryczne, jasnobrązowe, często pokryte żywicą. Jest to drzewo odporne na mróz, suszę oraz zanieczyszczenia powietrza. Nadaje się do ogrodów i parków miejskich. Nadaje się również na szpalery i luźne żywopłoty, doskonale znosi cięcie i formowanie.
Wymagania: Stanowisko słoneczne (bardzo źle znosi zacienienie), gleby piaszczyste, lekko wilgotne, ubogie, odczyn kwaśny do obojętnego.
Rozmnażanie: Z siewu (nie zawsze powtórzy się kolor igieł jak u egzemplarza wyjściowego) lub przez szczepienie (powtarza wszystkie cechy rośliny matecznej).
Choroby i szkodniki: Choroby grzybowe (brunatnienie igieł świerka, gruzłek świerkowy). Do najczęstszych szkodników należą: ochojnik świerkowy, mszyca świerkowa i przędziorek sosnowiec, larwy (świerkowiec większy, zasnuja świerkowa, rudnica mniszka).
