Światowa historia potopu

Maurice i Paulette Deribere

Wydawnictwo TOMaCO, stron 319, stan dobry.

Spis treści:

Cz. I. Potop w Mezopotamii;

Cz. II.Potop na kontynencie Amerykańskim

Cz. III. Potop w Azji Monsunów i na Oceanie Spokojnym

Cz. IV. Afryka albo kontynent antypotopu

Cz. V. W Europie. Od Platona do pierścieni potopu.

Zamiast prologu.

Z okładki: Wywołana przez wody zagłada ludzi i ich dzieł to przerażająca katastrofa, której potęgę wzmaga jeszcze straszliwa niemoc obrony.

Kiedy nizina Mezopotamii została zatopiona, człowiek zapamiętał tę historię i przetransponował ją w micie o Potopie. Babilon przejął jego podstawy w dawnych pismach sumeryjskich, Biblia zaś uczyniła zeń jeden ze swych wielkich tematów.

We wszystkich częściach świata można odnaleźć podobne wzmianki o rozmaitych kataklizmach, które odnoszą się do przemian cywilizacyjnych lub stanowią ich symboliczny obraz. Tak było w Chinach czy Polinezji. U dawnych Majów, święta księga, Popol Vuh, opisuje potop, który zaznaczył się przejściem od epoki kamienia łupanego do czasów historycznych.

Potop i różnorakie potopy, stanowiące zarazem koniec pewnej epoki i nadzieję odnowy, zostały wyodrębnione, a następnie przeanalizowane z punktu widzenia geografii, geologii i archeologii. Przedstawiona w niniejszej książce światowa historia potopu w sposób staranny, naukowy i zgodny z potwierdzoną logiką, stara się dostarczyć wielu wyjaśnień, dotyczących tajemniczych zagadnień. Skądinąd owa prawdziwa historia Potopu toruje drogę nowym i niekiedy niepokojącym horyzontom: czy Apokalipsa będzie kolejnym potopem? Czy potop jest możliwy? Czy jest nieuchronny? Rodzi się nowa filozofia, usiłująca połączyć przeszłość z przyszłością, koniec z odnową, wielkie mity Azji z nowoczesnymi pojęciami.