Przez wieki pojęcie sztuki nie budziło szczególnych wątpliwości i na pytanie Sokratesa: ?czym jest sztuka?? odpowiadano w sposób naturalny, na przykład: ?jest naśladowaniem?. Artyści współcześni, naruszający dotychczasowy status sztuki i zastanawiający się na jej uzasadnieniem, Sokratejskiemu pytaniu nadali postać: ?dlaczego coś jest dziełem sztuki??. Współczesne dzieło jednoczy sferę potoczności i artystyczności, wykracza w teorii poza sferę estetyczną i docieka jej warunków konstytuujących. Od tego czasu nic nie jest oczywiste: ani artysta, ani dzieło, ani sztuka. Nieuzbrojone oko czasu historycznego zawiodło w czasie posthistorycznym, gdy znikły wszelkie podziały i granice ? teraz musi zostać ?uzbrojone? w teorię. Pomaga ona w rozstrzygnięciu wielu istotnych pytań, jakie pojawiły się w XX wieku, na przykład: ?czy załamało się rozróżnienie między sztuką a rzeczywistością??, ?czy świat składa się z utajonych dzieł sztuki oczekujących przemienienia??, ?czy Warhol jest kimś w rodzaju Midasa, który wszystko, czego dotknie, przemienia w złoto czystej sztuki??. Dlatego współczesny świat sztuki potrzebuje filozofów, a Danto jest pierwszym z nich. Jest także kimś więcej ? jest prorokiem sztuki współczesnej. Arthur Coleman Danto ? filozof, estetyk, krytyk sztuki związany z Uniwersytetem Columbia. Prezydent American Philosophical Association w 1983 roku oraz American Society of Aesthetics w latach 1989?1991; redaktor Journal of Philosophy. Wybitny krytyk sztuki awangardowej (The Nation), łączący filozoficzną wnikliwość z głęboką wiedzą i wyczuciem sztuk pięknych. Autor cenionych prac z filozofii historii, filozofii działania, filozofii poznania. Jednak największe uznanie zyskał rozprawami o sztuce współczesnej, takimi jak: The Transfiguration of the Commonplace (1981); The Philosophical Disenfranchisment of Art (1986); Beyond the Brillo Box: Visual Arts in Post-Historical Perspective (1992); Embodied Meanings: Critical Essays and Aesthetic Meditations (1994); After the End of Art: Contemporary Art and the Pale of History, Princeton (1997); The Abuse of Beauty (2003).