Św. AUGUSTYN

Św. Augustyn z Hippony to Ojciec i Doktor Kościoła katolickiego, zwany Doktorem Łaski. Skomplikowana droga życia tego świętego rodem z Afryki (z terenów dzisiejszej Algierii), jego gorący temperament, wrażliwość i emocjonalny charakter sprawiły, że uznawany jest za najciekawszą postać oficjalnego nurtu filozofii chrześcijańskiej. Starannie wykształcony, znawca filozofii i literatury przez pierwszą połowę życia uczył się i sam nauczał retoryki, a dopiero w kwiecie wieku obrał drogę duchownego.

Solilokwia (od łac. soliloquium – rozmowa z samym sobą) to świadectwo tego przełomu. Dialog Augustyna z własnym rozumem jest jednocześnie intymnym zwierzeniem i filozoficznym traktatem. Żarliwy, wręcz namiętny stosunek filozofa do prawdy i filozoficznych dociekań nadał taką formę także pozostałym dialogom – O nieśmiertelności duszy i O wielkości duszy. Posługując się językiem pełnym metafor Augustyn z pasją dyskutuje nie tylko o tajemnicach duszy, ale też o sprawach codziennych. Jak rozpoznajemy fałsz, jak pracują nasze zmysły, jak odczuwa nasze ciało, jak rozumiemy poszczególne słowa? Dla Augustyna bowiem życie, myślenie, wiedza, miłość do ludzi i miłość do Boga stanowią jedność.

Zamilknij, błagam cię, zamilknij! Dlaczego dręczysz? Dlaczego wchodzisz do wnętrza mej duszy i w głąb jej się zapuszczasz? Już łez mi nie staje, niczego już nie przyrzekam, niczym się nie szczycę, bylebyś tylko nie pytał mnie o te rzeczy. Słusznie mówisz, że Ten, którego widzieć pragnę, będzie wiedział, kiedy ja zdrowie odzyskam. Niech czyni, jak Mu się podoba, niechaj ukaże mi się, kiedy zechce. Całkowicie już oddaję się Jego pieczy i łaskawości.