|
Wydawnictwo |
Prowincjała |
Święty Antoni Maria Klaret, największy po św. Janie Eudesie apostoł Niepokalanego Serca Maryi, Powiedział: "Bóg chce, aby święta Maryja była dziś bardziej znana, bardziej miłowana niż kiedykolwiek dotąd".
Jesteśmy przekonani, że słowa te nabierają dziś szczególnej aktualności. Przecież Matka Boża powiedziała w Fatimie: "Jezus chce, abym była lepiej znana i miłowana".
Są to słowa skierowane do nas. Ta prośba pozostaje wciąż nie do końca podjęta.
Powtarzamy więc za wielkim apostołem Antonim Klaretem: "Pragniemy, aby Najświętszą Maryję Dziewicę i Matkę Boga oraz ludzi znały, kochały, wysławiały i służyły Jej przez całą wieczność wszystkie istoty w niebie i na ziemi!".
Dlaczego to takie ważne? Odpowiedź jest prosta. Bo jest to ważne dla Boga, który dał nam swoją Matkę za Przewodniczkę do Królestwa. Bo wypełnienie tej prośby uchyla bramy nieba i wylewa na nas morze łask. Bo poznanie i pokochanie Maryi owocuje nie tylko przemianą naszych dusz, ale i przemianą świata.
Pomyślmy: Bóg nas o tym zapewnia. Bóg daje nam klucz do spełnienia niezwykłych obietnic. Jest nim Niepokalane Serce Maryi.
Pomyślmy: Bóg jest absolutnie wolny w rozdawaniu swoich darów. Jeżeli chce obdarzyć nabożeństwo do Serca Maryi taką skutecznością, kim jesteśmy, by podawać w wątpliwość Jego motywy i Jego plany?
Pomyślmy: Otrzymaliśmy proste lekarstwo na zło - jest nim kult Niepokalanego Serca Maryi. Dlaczego, skoro mamy je do dyspozycji, nie zastosujemy go na szeroką skalę w naszym maryjnym kraju i w otaczającym nas świecie?
Co powstrzymuje nas od rozpowszechniania tak skutecznego nabożeństwa?
Może to, że nie znamy Jej Serca wystarczająco dobrze, nie kochamy go wystarczająco mocno... I tak będzie zawsze, bo poznać i w pełni pokochać to Serce jest zadaniem na wieczność.
Ale trzeba zacząć już tu, na ziemi, już teraz, już dziś.
Zapraszamy Was do pochylenia się nad tajemnicą Niepokalanego Serca Maryi. Wierzymy, że pomogą Wam w tym rozważania i modlitwy zawarte w niniejszej książeczce. Książeczce niewielkiej, a zarazem pełnej treści dla każdego, kto ma serce otwarte na modlitwę i religijną zadumę. Wprawdzie pozycję tej objętości można przeczytać nawet w dwie godziny, ale nasza książka jest przeznaczona na wiele dni lektury. Dlaczego? Bo niemal każde jej zdanie otwiera czytelnika na długą i głęboką medytację. Książka Bramą do nieba jest Serce nie wyczerpuje tematu przedstawionego w tytule; ona sama jest bramą do Waszego osobistego poznania i doświadczenia tajemnicy Niepokalanego Serca Maryi.
Weźcie tę książkę do ręki i przeczytajcie ją w taki właśnie medytacyjny sposób.
A gdy już zapragniecie czcić Niepokalane Serce, otrzymacie na końcu kilka prostych wskazówek, jak odprawiać nabożeństwo pierwszych sobót.
Dalej prowadzić Was będzie sama Maryja. Poświadczą to wszyscy, którzy od lat żyją tym świętym nabożeństwem. |
|
OPIS ROZSZERZONY / O KIM / O CZYM |
Antoni pochodził spod Barcelony, urodził się 23 grudnia 1807 r. Na Chrzcie, który odbył się w samo Boże Narodzenie, otrzymał imiona: Antoni, Jan, Adiutor. Kiedy miał 11 lat, rozpoczął już naukę w szkole średniej, humanistycznej. Musiał jednak przerwać naukę i pomagać ojcu w tkactwie. W 18. roku życia udał się do Barcelony, by tam wydoskonalić się w swoim zawodzie. Zapoznał się równocześnie ze sztuką drukarską, a w wolnym czasie uczył się języka łacińskiego i francuskiego. Uczestniczył tam też w strajku robotników, licho wynagradzanych za pracę w prymitywnych warunkach. Przeżył także kryzys duchowy, ale przeszedł go zwycięsko.
Od dawna jednak Antoni pragnął oddać się na służbę Bożą. Pomimo trudności materialnych wstąpił więc do wyższego seminarium duchownego diecezji Vich (1829), po którego ukończeniu otrzymał święcenia kapłańskie (1835). Przez kilka lat był proboszczem w Sallent, a potem w Villadram. Nie był jednak zadowolony z posady proboszcza. Paliła go chęć oddania się pracy misyjnej. Dlatego za zezwoleniem biskupa udał się do Rzymu, by ofiarować swoje kapłańskie usługi Kongregacji Rozpowszechniania Wiary na misjach wśród niewiernych (1838). Odbył rekolekcje w domu rzymskiego domu jezuitów. Przełożony poradził mu, by wstąpił do jego zakonu, gdzie będzie mógł łatwiej wypełnić swoje pragnienia misyjne. Wstąpił więc do nowicjatu tegoż zakonu w Roothan.
Ciężka choroba zmusiła go jednak do opuszczenia nowicjatu i powrotu w rodzinne strony. Udał się do swojego biskupa, który mianował go misjonarzem diecezjalnym dla głoszenia nauk z okazji odpustów, rekolekcji czy misji. W latach 1[zasłonięte]840-18 Antoni przebiegł całą Katalonię. W roku 1847 założył w Barcelonie istniejącą do dziś drukarnię i wydawnictwo katolickie. W tym samym roku założył nową rodzinę zakonną Serca Maryi z Vich. Założył także stowarzyszenie pań Serca Maryi, które miało za cel nieść pomoc kapłanom w duszpasterstwie ze strony ludzi świeckich. Założył także stowarzyszenie dobrej prasy. Dał wreszcie początek instytutowi zakonnemu "Córek Niepokalanego Serca Maryi". W tym także czasie wydał wiele broszur, poświęconych podniesieniu życia religijnego wśród ludzi świeckich. 23 lutego 1848 r. udał się na Wyspy Kanaryjskie z kazaniami i misjami. Po powrocie stamtąd założył w roku 1849 Zgromadzenie Misjonarzy Niepokalanego Serca Maryi, zwanych popularnie klaretynami.
Stolica Święta, słysząc o tych owocach pracy apostolskiej Antoniego, mianowała go w 1847 r. biskupem. Miał wtedy 40 lat. W dwa lata potem został arcybiskupem Santiago di Cuba. W 1850 r. z rąk królowej Hiszpanii otrzymał paliusz metropolity Kuby, jak też odznaczenie Wielkiego Krzyża. Na skutek miejscowych intryg ta rozległa archidiecezja nie miała pasterza od 14 lat. Antoni zabrał się do pracy z wrodzoną sobie energią. W ciągu 6 lat aż 3 razy zwizytował swoją archidiecezję, by na miejscu zorientować się o potrzebach poszczególnych parafii i im zaradzić. Nakazał wszędzie przeprowadzić misje. Założył bractwo Nauki Chrześcijańskiej (1851), gdyż ignorancja religijna była zastraszająca. Kiedy w 1852 r. Kubę nawiedziła epidemia, biskup Antoni codziennie nawiedzał szpitale, rozdawał jałmużny i żywność, mobilizował ludzi dobrej woli do pomocy. W tej sprawie wydał list pasterski do ludu i drugi do swojego kleru (1853). Założył bank, który w każdej parafii miał nieść pomoc finansową wiernym (1854). Z okazji ogłoszenia dogmatu Niepokalanego Poczęcia Maryi wydał piękny list pasterski i ustanowił Instytut Apostolski Matki Bożej Niepokalanej do Nauczania Prawd Wiary (1854).
Tak gorliwa praca przeszkadzała miejscowym liberałom i masonerii. Cztery razy dokonywano zamachów na jego życie. Spalono mu dom. W roku 1856 został raniony przez człowieka, którego konkubinę nawrócił. Rozpoczęto tak gwałtowną kampanię przeciwko niemu, że rząd hiszpański zmuszony został ugiąć się i odwołać go z Kuby (1857). Antoni wrócił więc do Hiszpanii. Królowa Izabela II dla wynagrodzenia mu krzywdy powołała go na osobistego swojego spowiednika. Dzięki jej poparciu założył wśród kapłanów Konferencje św. Wincentego de Paul dla wspierania ubogich, głosił nadal niestrudzone misje, popierał katolicką prasę, założył Akademię św. Michała Archanioła, skupiającą artystów. Królowa mianowała go nadto prezydentem królewskiego klasztoru w Escorial i protektorem szpitala w Montserrat. Z królową objeżdżał kraj, głosząc kazania i zakładając bractwa: matek katolickich, bibliotek popularnych itp. Był wychowawcą dzieci królewskich.
Kiedy w 1868 r. wybuchła w Hiszpanii rewolucja, królowa musiała schronić się do Francji. Antoni udał się wraz z nią do Pau i Paryża. W tym samym roku udał się do Rzymu, gdzie wziął udział w złotym jubileuszu kapłaństwa Piusa IX, a zaraz potem - w Soborze Watykańskim I. W roku 1870 musiał jednak opuścić Rzym, gdyż zapadł ciężko na zdrowiu. Udał się więc do Francji, gdzie byli jego synowie duchowni, wypędzeni wraz z nim z Hiszpanii. Kiedy tylko poczuł się lepiej, powrócił do Rzymu, ale zmarł w drodze rażony apopleksją 24 października 1870 r.
Ponieważ Antoni Maria Klaret zostawił po sobie wiele dzieł, jego proces beatyfikacyjny trwał długo; dopiero w roku 1934 Pius XI wyniósł go do chwały błogosławionych, a Pius XII w roku świętym 1950 - do chwały świętych. Antoni zostawił po sobie ponad 200 pism religijnych, które wydrukował w łącznym nakładzie ok. 9 milionów egzemplarzy. Samych katechizmów wydał drukiem w nakładzie ok. 4 milionów.
W ikonografii św. Antoni Maria Claret przedstawiany jest w stroju biskupa z regułą zakonu klaretynów w ręku. Jego atrybutem jest medalion na szyi, krzyż na kufrze podróżnym. |
