PATYNOL black
Pojemność 0,4L (cena brutto za 0,4 litrów)Patyna inaczej nazywana: grynszpan szlachetny. Powstaje w wyniku korozji stopów miedzi w wilgotnym powietrzu. Proces, w którym powierzchnia pokrywa się patyna trwa kilkanaście - kilkadziesiąt lat. Z tego względu Patyna używana jest do postarzania różnych przedmiotów: świeczników, klamek, pomników, dzwonów. Patynowanie odbywa się za pośrednictwem preparatu zwanego patynolem. Patynol występuje w wielu odmianach np: do mosiądzu, do miedzi, w różnych kolorach i o różnych oznaczeniach.
SPOSÓB STOSOWANIA PATYNOLU ( BLACK)
Preparaty Patynol 2N przeznaczone są do chemicznego barwienia stopów miedzi ( miedzi, mosiądzu, brązu) oraz stopów srebra na kolor brązowy i czarny.
Za pomocą Patynolu BLACK otrzymuje się głębszą czerń niż za pocą Patynol 2N.
1) Elementy przeznaczone do barwienia w przypadku, gdy są zatłuszczone ( np. przez dotknięcie ręki) należy odtłuścić jednym ze znanych sposobów np. przy pomocy
rozpuszczalników ( aceton, benzyna lakowa, etery typy Cellosolve), elektrochemicznie, w myjkach ultradźwiękowych, lub za pomocą preparaty Odtłuszczacz PCH ( produkt firmy „PRACHEM”).
2) Elementy przeznaczone do barwienia w przypadku, gdy są pokryte warstewką tlenków
należy zaktywować poprzez zanurzenie w czasie 1-3 min w 2-5%-owym roztworze kwasu siarkowego lub azotowego.
3) Preparat Patynol 2N (BLACK) jest koncentratem, który przed użyciem należy rozcieńczyć wodą pitną nie zawierającą chloru w proporcji:
1 część Patynolu 2N (BLACK)
4- 8 części wody.
Stężenie kąpieli roboczej jest uzależnione od aktywności metalu.
Większe stężenie należy stosować dla wyrobów odlewanych i walcowanych, mniejsze
dla pokryć galwanicznych.
4) Barwienie korzystnie jest przeprowadzić w temperaturze 25- 35 ° C, (minimalna temperatura barwienia to 25 ° C) . Obniżenie temperatury powoduje zbyt słabe wiązanie się warstewki patyny z metalem, oraz nierównomierności w zabarwieniu.
5) Barwienie należy wykonać przez zanurzenie elementów w roztworze Patynolu 2N
Przygotowanym w sposób opisany w pkt 1-4. Proces barwienia wykonuje się w czasie
2-5 min.
Wskazane jest, aby barwienie odbywało się w kielichach galwanicznych lub w urządzeniach bębnowych wykonanych ze stali KO lub winiduru.
6) Po wyjęciu elementów z kąpieli barwiącej należy je dokładnie wypłukać bieżącej
wodzie, następnie w 5 %-owym roztworze sody amoniakalnej (węglanu sodowego)
i ponownie w bieżącej wodzie.
7) Mokre elementy należy wysuszyć w suszarce lub w bębnie owiewowo ciepłym powietrzem ( korzystnie w temp. 105-120 ° C). Następnie elementy przepolerować w celu usunięcia nietrwale związanej warstewki.
Polerowanie dokonujemy w sposób mechaniczny przy pomocy szczotek, trocin, tarcz polerskich.
8) Zabarwiony przedmiot można pokryć roztworem wosku lub zabezpieczyć lakierem.
9) Ze względu na kwasowość preparatu należy stosować rękawice ochronne.
W razie rozlania na skórę lub dostania się do oczu należy zmyć dużą ilością wody.
Zalaną odzież zdjąć i wyprać w alkaliach.
Uwagi końcowe:
1) Odstępstwa od technologii barwienia opisanej w niniejszej instrukcji mogą
powodować:
- nierównomierne pokrycie warstwą barwiącą (plamy, zacieki), zmiany odcienia,
nietrwałe związanie warstwy barwiącej.
- niedokładne wypłukanie elementów barwionych oraz brak neutralizacji może spowodować pozostanie preparatu w zagłębieniach i w dalszej konsekwencji
wtórne reakcje objawiające się wykwitami, pęcznieniem lakieru, korozją.
2) Pełne zabezpieczenie barwionych elementów uzyskuje się przy pomocy lakieru.
3) Preparat przeznaczony jest do barwienia zanurzeniowego, można stosować go przez
nanoszenie pędzlem, ale w tym przypadku pokrycie nie będzie równomierne.
4) Stosowanie preparatu metodą natryskową możliwe jest tylko w przypadku
zastosowania dobrze działającego wyciągu.
5) Utylizacja zużytego preparatu polega na potraktowaniu go zawiesiną 10% -ową
mleka wapiennego do uzyskania trwałego alkalicznego środowiska ( pH. 8,0).
Odfiltrowany osad zawiera metale ciężkie i należy oddać do utylizacji.
6) Polerowanie można wykonać tylko przy sprawnie działającej wentylacji.
Należy unikać wdychania pyłu powstałego w czasie polerowania.
Proces polerowania najlepiej wykonać na mokro.
