Śpiew kryształu jest dość typową powieścią socjo s-f charakterystyczną dla przełomu lat ’70 i ’80. Mamy tu więc podróż międzygwiezdną, kosmobiologa, moralne dylematy i społeczeństwo w stanie rozkładu.

Główną postacią jest teoretycznie Vián. Teoretycznie, bo narratorem jest tajemniczy Obcy. Wraz z tymże Obcym podglądamy dorastanie i walkę Vián o odzyskanie ojca, astronauty pozostawionego na pastwę losu na obcej planecie, który ostatecznie posłużył (wiem – powinnam napisać “przysłużył się”, ale klawiatura mi się buntuje) społeczeństwu za bohatera. Na Ziemi tymczasem wciąż żyje kilku ludzi, którzy życzyliby sobie, by cała ta sprawa pozostała tajemnicą. Jednym z nich jest Bragg, ojczym Vián oraz Jensen, przyjaciel Bragga i szef firmy zajmującej się między innymi legalnymi malwersacjami finansowymi. Obaj wynajmują Laastera, byłego astronautę, który ma za zadanie sabotaż lub uniemożliwienie wyprawy Vián. Jednak dziewczyna, nieświadoma manipulacji, wiąże się z Laasterem.