Mieczyki (Gladiolus)

Mieczyki pochodzą z terenów Afryki. Lubią stanowiska słoneczne ale osłonięte od wiatru. Preferują gleby próchnicze i żyzne o odczynie obojętnym, zasobnej w składniki pokarmowe, dobrze przepuszczalne. Unikajmy zaś gleby zwięzłej i gliniastej gdyż sprzyja ona rozwojowi chorób. W okresie wegetacji pamiętajmy o zasilaniu nawozami do roślin kwitnących, usuwaniu chwastów wokół nich oraz regularnym podlewaniu uważając aby nie połamać roślin. Nie sadźmy w miejscach na których rosły rośliny podatne na choroby gdyż mieczyki łatwo zarażają się grzybami i chorobami wirusowymi. Najczęściej atakuje je wciornastek mieczykowiec, który objawia się w postaci białych plamy na liściach lub brunatnych na bulwach. Także zagraża mieczykowi rozkruszek korzeniowy powodując gnicie cebuli. Dziury w pąkach i liściach powodują gąsienice piętnówek.

W procesie wegetacji bulwa mateczna zamiera - nad nią tworzy się nowa bulwa, a pomiędzy nimi, od kilku do kilkudziesięciu, bulw przybyszowych. Mieczyki nie są mrozoodporne, dlatego we wrześniu lub październiku należy je wykopać. Bulwy należy osuszyć i oczyścić z pędów, korzeni i starej bulwy, oddzielić cebule przybyszowe i odrzucić chore. Przygotowane cebule wstawiamy do suchego pomieszczenia o temperaturze 5°C. Bulwy sadzimy w marcu do inspektu, uprzednio ściskając je w palcach tak aby pękła chroniąca je łuska - ułatwi to wypuszczenie korzeni. Sadzonki pozostawiamy w inspekcie do maja następnego roku, a następnie wysadźmy je do gruntu. Zakwitają w 2 - 3 roku uprawy. Możemy też rozmnażać je przez wysiew nasion. Sadzimy je (wczesną wiosną) do doniczek lub inspektu z mieszanką ziemi ogrodowej i piasku. Wysiane z nasion mieczyki zwykle nie powtarzają cech rodzicielskich.