Błonczatka

Przywędrowała do nas z lasów tropikalnych rozciągających się od Meksyku aż po Peru. Jedną z cech charakterystycznych są intensywnie pachnące kwiaty - ich zapach jest szczególnie intensywny wieczorem. Preferują stanowiska słoneczne i osłonięte od wiatru, glebę głęboko uprawioną, żyzna, próchniczą, przepuszczalną, wilgotną o odczynie obojętnym jak i lekko kwaśnego. Na wiosnę przed posadzeniem warto wzbogacić ziemię obornikiem lub kompostem. Cebule sadzimy tak aby ponad ziemię wystawała jej szyjka.

Błonczatka należy do roślin, które lubi wodę ale nie toleruje gdy woda stoi. Latem podlewajmy roślinę 2 razy dziennie i pamiętajmy również o regularnym nawożeniu. Po zakończeniu kwitnienia, kiedy roślina odbudowuje straty wywołane zużyciem zapasów na intensywne kwitnienie należy co 10 dni podlewać nawozem o wysokiej zawartości potasu.

Błonczatka jest wrażliwa na zmiany temperatury, szczególnie na przymrozki. Pozostawienie cebul w glebie na jesieni powoduje rozwój czerwonej plamistości cebul dlatego wykopujemy je pod koniec września. Oczyszczone z liści i ziemi cebule namaczamy w roztworze grzybobójczym, a następnie osuszamy i przechowujemy je w temperaturze pokojowej odwrócone piętką do góry.

W przypadku roślin uprawianych w donicach po przekwitnięciu przenosimy donice w miejsce w połowie zacienione, a od września stopniowo ograniczamy także podlewanie aż do całkowitego zaprzestania. Cebule możemy pozostawić w doniczce zaś wiosną przesadzamy do nowej ziemi.

Rozmnażamy przez liczne cebulki przybyszowe. Młode błonczatki kwitną po roku uprawy.