ŚLĄZOKI NIE GĘSI

Marek Szołtysek

 

 

 W książce znajdziesz najpiękniejsze fragmenty litaratury światowej

"przełonaczone" na śląską gwarę.

Są tam między innymi fragmenty

Homerowej "Iliady", "Wyznań" św. Augustyna, "Zakładu" Pascala

, "Romeo i Julii" Szekspira, "Quo vadis" Sienkiewicza, oraz fragmenty

z "Pinokia", "Guliwera", "Szwejka", "Kubusia Puchatka", "Ani z

Zielonego Wzgórza", "Hobbita" czy "Harego Pottera". Jest tam też

śląski komiks o Antku i Francku oraz setki zdjęć i rysunków.

 

Całość napisał - Marek Szołtysek. Format A4, ok. 100 stron, wydanie

albumowe, twarda okładka.

 

Fragmenty książki "ŚLĄZOKI NIE GĘSI"

Fraszki Jona ze Czornego Lasa NA LIPĘ W hyc pod moimi liściami dychnąć se możesz. Prosza, siednij se tukej, witom cie: Szczynść Boże! Bo choć słoneczko gynał ze nieba blynduje, To sie na moich liściach ukrop tyn sztopuje. Tukej dycki fajnisty wiaterek zawiywo, A we liściach szpok abo słowik piyknie śpiywo. Powoniej tyż moje kwiotki. To z nich spijają Pszczoły, kere potym złociutki miód dowają. Legnij se tu ku mie! Niych listek mój opowiy Ci jako bojka, cobyś lepij społ na zdrowie. Widzisz tera, wiela poradza dać uciechy, Choć niy rosną na mie jabka ani łorzechy.

 

Spolone szłapy Pinokia

Downo tymu, tam kanś u Italoków, żoł se jedyn taki stary chop, kerymu godali Geppetto. Dostoł on kedyś taki śmiyszny konsek drzewa, kere skokało, godało i śmioło sie. Chop pozaglądoł i wykombinowoł: Zrobia se z tego drzewa fajnego pajaca - padoł Geppetto - cobych na stare lata niy musioł być taki markotny! A potym wzion konsek noża i wyłonaczoł nim piyknego pajaca. Był to synek, kerego zamianowoł Pinokio. Gynał wtedy pajac napoczon godać do Geppetta ludzką godką, lotoł po izbie i wyrobioł, a nawet był swoimu nowymu łojcu fest niyposuszny.

* * *

Jednego dnia na dworze loło. Pinokio prziszoł do chałpy fest zmarźniony. Chcioł swoje zziymbnione i zmaraszone drzewianne szłapki ogrzoć se kole pieca, przy żeleźnioku. Bestoż legnął se kole tego rozpolonego żeleźnioka i poleku usnął. Kiedy tak społ choby zabity, to łoroz ktoś zaklupoł we dźwiyrza:

- Kto tam? Przebudzioł sie zaspany Pinokio.
- To jo, twój łojciec, Geppetto! Łotwiyrej drapko dźwiyrza! Pionokio chcioł stanąć - i łoroz prasknął na delówka choby miech z wąglym.
- Drapcij! Drapcij! - ryczoł ze dwora moczony dyszczym Geppetto.
- Otwar bych ci tatulku, kiedy niy poradza, bo ktoś zjod moje szłapy! - beczy wylynkany Pinokio.
- Kto ci to zrobioł?
- Mono kot? - Padoł drzewianny synek. Geppetto niy wierzoł tymu i myśloł, że to jakieś błozny. Bestoż wgramoloł sie na murek i do chałpy wloz bez łokno. Jak wloz do izby, to już chcioł dać Pinokiu szmary, ale ujrzoł, że łon rychtig leży na delówce i niy mo szłapów. - Ty mój biydoczku! Ty borajstwo moje! - padoł Geppetto a płaczki cisły mu sie do ślipiów. Twoje szłapinki niy są zjedzone przez kota, ynoś je mioł za blisko pieca, od kerego sie hajcły i cołkie zgorały.
- I co jo terozki tatulku byda robioł - beczy Pinokio.- Przeca niy moga tak bez cołkie życie bez szłapów kuśtykać !

Mono poradza jakoś ci pomóc. Wezna nóż i wyłonacza ci nowe drzewiane szłapki - padoł stary tatulek Geppetto - i wzion sie do roboty.