Gerd Fuchs należy do przedstawicieli literatury niemieckiej średniego pokolenia (ur. w r. 1932 w Nonnweiler/ Hunsruck). Studiował germanistykę i anglistykę. Pra­cował jako dziennikarz w Kolonii, poza tym był re­daktorem czasopisma „Die Welt" w Hamburgu; za­debiutował jako pisarz tomem opowiadań Landru (ukazały się one również w „Die Welt", „Frankfurter Hefte" i „Akzente").

W cyklu dziewięciu opowiadań prezentowanych czytelnikowi polskiemu ukazuje Fuchs z gryzącą ironią, demaskatorsko, z sarkazmem i żartem postawy mo­ralne swoich bohaterów — przedstawicieli niemiec­kiego mieszczaństwa — ich sposoby zachowania i reakcje wobec doniosłych wydarzeń epoki od czasów pierwszej wojny światowej po czasy najnowsze.

Autor wraca do znamiennej dla lat bezpośrednio powojennych problematyki rozrachunku z przeszłością Niemiec, znajdującej swój wyraz również w literaturze niemieckiej owych czasów, w ciągu ostatniego dziesię­ciolecia natomiast rzadko pojawiającej się w litera­turze NRF.

Opowiadania Fuchsa formalnie odchodząc od kon­wencji tego gatunku literackiego stanowią raczej, przez zawarty w nich ładunek intelektualny, tkwiącą w nich gorzką refleksję i surowy osąd — parabole filozoficzne. Styl ich niesłychanie lapidarny, skonden­sowany, język operujący licznymi, dużymi skrótami myślowymi, a w konsekwencji rozluźnionym tokiem skojarzeń, bogactwo pomysłów, oryginalna, kunsztowna metaforyka to niektóre z nowoczesnych środków arty­stycznego wyrazu, świadczących o dużym mistrzostwie prozy Fuchsa.