Calderon de la Barca Pedro (1600–1681), hiszpański dramatopisarz, wybitny przedstawiciel teatru barokowego. Żołnierz, ksiądz, nadworny kapelan i dramaturg króla Filipa IV, wiódł życie samotne, wypełnione studiami i kontemplacją. Na twórczość Calderona składają się wszystkie gatunki teatru "złotego wieku”: komedie płaszcza i szpady, dramaty religijne, filozoficzne, komedie o tematyce mitycznej i pałacowej, autos sacramentales (wystawiane w Hiszpanii dramaty alegoryczne, towarzyszące liturgii Bożego Ciała), intermedia.

Początkowo realistyczne i obyczajowe, inspirowane twórczością Lopego de Vega, utwory Calderona z czasem przekształciły się w symboliczne i intelektualne. Pogłębiony konflikt dramatyczny został w nich przeniesiony w sferę psychiki postaci. Dzieła Calderona wpisywały się w poetykę teatru barokowego poprzez dynamizm, wykorzystanie techniki kontrastu w budowaniu akcji i postaci, użycie figur retorycznych typowych dla konceptualizmu i kultyzmu.