Zabytkowe Parki Podworskie Pomorza Środkowego

Zbigniew Sobisz, Mariola Truchan

Wydawnictwo: Pomorska Akademia Pedagogiczna w Słupsku

Rok wydania: 2010

ISBN:[zasłonięte]978-8367-155-2

Format: 14,5x12,5cm

Oprawa: twarda

Liczba stron: 281

Celem pracy była ocena aktualnego stanu zachowania wybranych założeń dworsko-parkowych Pomorza Środkowego ze szczególnym zwróceniem uwagi na najcenniejsze okazy zachowanej dendroflory oraz pokazanie współczesnego stanu zachowania dawnych siedzib rodów niemieckich – niegdysiejszych właścicieli tych dóbr. Motywem do napisania tej książki był fakt, że w trakcie naszych badań i obserwacji terenowych wielu założeń dworsko-parkowych okazywało się, że istniejące ich opisy są niepełne, często pobieżne lub ze względu na czas, jaki minął od ostatniego ich opracowania, już nieaktualne. Badania terenowe prowadzono zasadniczo od maja do września w latach 2[zasłonięte]002-20, w obrębie czterech mezoregionów: Wybrzeża Słowińskiego, Doliny Łeby, Równiny Sławieńskiej i Wysoczyzny Damnickiej, a w niektórych parkach powtórzono je jeszcze wiosną 2005 roku. W pracy przedstawiono wyniki badań obejmujących 73 obiekty wpisane do rejestru zabytków. W charakterystyce parków za nazwą polską i niemiecką miejscowości (Kaemmerer 1988; Słownik współczesnych nazw… 2002) podano numer ewidencyjny obiektu oraz datę jego wpisu do rejestru zabytków według Wojewódzkiego Urzędu Ochrony Zabytków w Szczecinie, Delegatura w Koszalinie oraz według Wojewódzkiego Urzędu Ochrony Zabytków w Gdańsku, Delegatura w Słupsku. Nazwy miejscowości ułożono alfabetycznie w obrębie poszczególnych mezoregionów.

Poza spisami florystycznymi, przeprowadzona inwentaryzacja dendroflory została udokumentowana pomiarami obwodów najbardziej okazałych egzemplarzy drzew na wysokości 130 cm. Nazewnictwo roślin naczyniowych podano za Mirkiem i in. (2002). Nomenklatura gatunków drzew i krzewów, odmian, form botanicznych oraz mieszańców przyjęta została za Senetą i Dolatowskim (2003), poza Rubus fruticosus, którą podano za Mirkiem i in. Indeks polskich i łacińskich nazw roślin umieszczono na końcu książki.

Dokumentację fotograficzną wykonaliśmy w latach 2[zasłonięte]003-20. W przypadku, kiedy nie zachował się dwór czy pałac lub kiedy stopień ich zniszczenia bądź współczesnych przekształceń był tak duży, że całkowicie pozbawił te budynki charakteru zabytku, zamieszczano ich dawne zdjęcia, korzystając z materiałów archiwalnych, także ze zbiorów potomków dawnych właścicieli. Weryfikację nazwisk rodów pomorskich podano za: Klempin, Kratz 1863.

(Ze Wstępu)