Medal został ustanowiony dla nagrodzenia funkcjonariuszy ochrony przeciwpożarowej, członkom ochotniczych straży pożarnych, żołnierzom i innym obywatelom za: za odwagę, męstwo i poświęcenie w czasie ratowania ludzi, własność socjalistyczną i mienia od ognia za umiejętne dowodzenie akcjami gaszenia pożarów i ratowania ludzi za męstwo, odwagę i wytrwałość w działaniach mających na celu uniknięcia wybuchu lub pożaru Medal mógł być nadawany wielokrotnie. Zgodnie z dekretem medal był nadawany w imieniu Prezydium Rady Najwyższej ZSRR przez Rady Najwyższe poszczególnych republik związkowych, autonomicznych, władze poszczególnych komitetów rejonowych, a w stosunku do żołnierzy także dowództwa jednostek w których służyli. Łącznie nadano ponad 32 500 medali. Odznakę stanowi okrągły krążek wykonany ze nowego srebra (w latach 1957 – 1960 ze srebra) o średnicy 32 mm. Na awersie u góry znajduje się napis ЗА ОТВАГУ НА ПОЖАРЕ (pol. Za odwagę w walce z pożarem), pod nim pięcioramienna gwiazda. W środku skrzyżowane topór strażacki i klucz francuski. Na dole dwie gałązki jedna z liści laurowych a druga dębowych, na ich złączeniu umieszczony jest sierp i młot. Na rewersie jest przedstawiona postać strażaka z dzieckiem na ręku na tle płonącego budynku. Z prawej strony gałązka wawrzynu. Medal zawieszony był na pięciokątnej blaszce obciągniętej wstążką koloru czerwonego o szerokości 24 mm, po bokach znajdują się paski koloru chabrowego o szerokości 3 mm, pomiędzy paskami koloru białego o szerokości 1 mm.