Przedmiotem aukcji jest książka:

Zofia Borzymińska

DZIEJE ŻYDÓW W POLSCE

XIX WIEK

WYBÓR TEKSTÓW ŹRÓDŁOWYCH 

W 1766 r. w Rzeczypospolitej mieszkało około 750 tyś. Żydów. Stanowili oni około 7 % ogółu ludności. Liczba ich systematycznie rosła i po upływie niespełna trzydziestu lat (1790/1) było ich już około 900 tyś., tj. 10 % mieszkańców kraju. Z tej liczby 29 % żyło na ziemiach etnicznie polskich, 44 % – litewsko – białoruskich, a 27 % - ukraińskich. Dwie trzecie z nich mieszkało w miastach.

Na początku XIX w. (1816) w Królestwie Polskim ludność żydowska liczyła 243 tyś. osób, co stanowiło 8,7 % całej populacji. Po powstaniu listopadowym udział Żydów wśród mieszkańców Kongresówki wzrósł do 10,1 %, a w 1865 r. sięgnął 13,5 % Ich rozmieszczenie terytorialne nie było jednolite; największą część ludności stanowili Żydzi w miastach guberni północno-wschodnich (augustowskiej, płockiej, lubelskiej).

W Królestwie Polskim ludność ta żyła przede wszystkim w miastach; w 1827 r. mieszkało w nich aż 80,4 % wyznawców religii mojżeszowej, a po powstaniu styczniowym (1865) - 91,5 %, co stanowiło odpowiednio 35,3 % i 46,5 % ogólnej liczby ludności miejskiej. Fakt ten wiązał się nie tyle - jak się powszechnie uważa - ze skłonnościami czy też preferencjami Żydów, ile z barierami prawnymi ograniczającymi ich ruchliwość terytorialną i społeczną. Dotyczyły one nie tylko praw posiadania własności ziemskiej, wykonywania rozmaitych zawodów, ale też możliwości zamieszkiwania na wsiach i w części miast.

W latach sześćdziesiątych XIX w. na ogólną liczbę 453 miast i miasteczek Królestwa Żydzi mogli swobodnie osiedlać się tylko w 246. W 90 miastach obowiązywał wciąż dawny przywilej „de non tolerandis Judaeis". Prócz tego w 31 miastach wyznaczono dla nich specjalne rewiry. Nie wolno im też było mieszkać w 86 miastach położonych w strefie przygranicznej (tj. w pasie szerokości 21 km) oraz w dobrach górniczych w okręgu wschodnim (Zagłębie Staropolskie), a także w dobrach powiatu opoczyńskiego i opatowskiego.

[Z tekstu książki]

Zofia Borzymińska z domu Gawlikowska (ur. 27 kwietnia 1953 w Międzyrzecu Podlaskim) – polska filolog i historyk, od 1978 pracownik naukowy Żydowskiego Instytutu Historycznego, zajmująca się dziejami Żydów warszawskich w XIX wieku oraz szeroko pojętą kulturą żydowską.

Wydawnictwo: ŻYDOWSKI INSTYTUT HISTORYCZNY W POLSCE

Wydanie I

Warszawa 1994

130 stron

Format: 14,5 x 21,0 cm

Oprawa miękka

ISBN: 83[zasłonięte]85888-9

Wykaz źródeł, wykaz skrótów

Polecam książki wydane w tym samym cyklu wydawniczym:

DZIEJE ŻYDÓW W POLSCE XI – XVIII WIEK. WYBÓR TEKSTÓW ŹRÓDŁOWYCH

DZIEJE ŻYDÓW W POLSCE 1918 – 1939. WYBÓR TEKSTÓW ŹRÓDŁOWYCH

DZIEJE ŻYDÓW W POLSCE. KALENDARIUM

dostępne na moich aukcjach.

Stan książki: BARDZO DOBRY

(KSIĄŻKA NOWA)

ZDJĘCIA PRZEDSTAWIAJĄ OFEROWANĄ KSIĄŻKĘ

(REAL FOTO).

UWAGA!

WYBÓR PRZESYŁKI NIEREJESTROWANEJ – LISTU ZWYKŁEGO EKONOMICZNEGO LUB LISTU ZWYKŁEGO PRIORYTETOWEGO NA WYŁĄCZNĄ ODPOWIEDZIALNOŚĆ KUPUJĄCEGO. W PRZYPADKU PRZESYŁKI NIEREJESTROWANEJ WYSYŁAJĄCY NIE POSIADA ŻADNEGO DOWODU NADANIA PRZESYŁKI, NIE MA TEŻ MOŻLIWOŚCI REKLAMACJI.

ZALECAMY WYBÓR PRZESYŁEK REJESTROWANYCH – LISTU POLECONEGO EKONOMICZNEGO LUB PRIORYTETOWEGO, PACZKI POCZTOWEJ EKONOMICZNEJ LUB PRIORYTETOWEJ, EWENTUALNIE PRZESYŁKI KURIERSKIEJ.

ZAPRASZAM DO ZAKUPÓW i na moje pozostałe aukcje.