Marc Chagall stworzył niepowtarzalny, zakorzeniony we wspomnieniach dzieciństwa język malarskiej wypowiedzi, którego forma jest jedynie środkiem do snucia opowieści o życiu, miłości, śmierci, szczęściu i cierpieniu. Artysta łączył zjawiska nadprzyrodzone z fragmentami realiów, zmieniał proporcje i anatomię ludzi i zwierząt, w pejzażu nie respektował zasad perspektywy, pozwalał lewitować postaciom i przedmiotom, stosował nierzeczywistą kolorystykę.
Zachwycające bogactwem barw opowieści-obrazy Chagalla przenoszą widza w dawno zaginiony świat rosyjsko-żydowskiego miasteczka, owiany magią i przesycony liryzmem.