PIĘKNY RĘCZNIE MALOWANY I ZŁOCONY WAZONIK Z NIEMIECKIEJ PORCELANY NA BUKIET MAŁYCH KWIATÓW- ASTRÓW, KONWALII, NIEZAPOMINAJEK-  Z HERBEM BAUTZEN

OKRAGŁA NÓŻKA Z PLISOWANYM RELIEFEM - OKRAGŁY ZGRABNY BRZUSIEC I PIEKNY KIELICH NA PLANIE 12 KĄTA O RĘCZNIE ZŁOCONYCH ŚCIANKACH- ROZCHYLAJĄCY SIĘ KU GÓRZE... 

Wysokość 11,1  cm średnica brzuśca 7 cm średnica kołnierza 7,1 cm –  PODSTAWA na planie okręgu -  średnica 5 cm

Bautzen

Budziszyn (niem. Bautzen, [ˈbaʊtsən]]; górnołuż. Budyšin, [ˈbudɨʃin]; dolnołuż. Budyšyn, wym. [ˈbudɨʃɨn]) - miasto powiatowe w Niemczech, we wschodniej części kraju związkowego Saksonia, w okręgu administracyjnym Drezno, siedziba powiatu Budziszyn, nad rzeką Sprewą, liczy ok. 40 470 mieszkańców (2009).

Budziszyn jest historyczną stolicą Górnych Łużyc i centrum kulturalnym Łużyczan. W mieście znajduje się stacja kolejowa Bautzen/Budyšin.

Historia

Ślady osadnictwa ludzkiego na terenie Budziszyna, tzw. kultury łużyckiej, pochodzą z V-IV wieku p.n.e.. Budziszyn był grodem założonym przez Słowian połabskich z plemienia Milczan. Przed r. 1000 w Budziszynie, na miejscu zdobytego grodu słowiańskiego, Niemcy założyli zamek Ortenburg, wokół którego powstało późniejsze miasto. Pierwsza pisana wzmianka o nim pochodzi z 1002 r. Gród odgrywał strategiczną rolę w czasie wojen polsko-niemieckich z lat 1[zasłonięte]002-10. W 1018 r. w Budziszynie został zawarty pokój między Bolesławem Chrobrym i cesarzem Henrykiem II przyznający miasto Polsce, do której Budziszyn należał do 1032 r. W l. 1032-76 miasto należało do margrabiego Miśni, stając się ośrodkiem kolonizacji niemieckiej na Łużycach. Pierwsza udokumentowana wzmianka o nadaniu praw miejskich pochodzi z 1240 r.

W 1253 r. miasto zostało przyłączone do Brandenburgii, a w 1319 do Królestwa Czech. W 1346 r. w ramach przeciwdziałania okolicznemu rozbojowi Budziszyn połączył siły wraz z innymi grodami przystępując do tzw. Związku Sześciu Miast Górnołużyckich (rozwiązany w 1815 r.). W wyniku ucisku plebsu miejskiego przez bogaty patrycjat w latach 1400 i 1[zasłonięte]405-14 doszło w Budziszynie do powstania rzemieślników, które zostało krwawo stłumione (stracono 14 przywódców powstania)[2]. Miasto było oblegane przez wojska husytów w 1429 r. i ponownie w 1431 r. W 1469 r. Budziszyn przeszedł pod panowanie węgierskie. Król węgierski Maciej Korwin zadbał o wzmocnienie zamku i fortyfikacji miejskich ze względu na bliską granicę z Czechami i niebezpieczeństwo ataku z ich strony. W 1490 r. Budziszyn powrócił pod panowanie czeskie.

W okresie reformacji założono tutaj kościół protestancki w 1524 r., a miejscową katedrę zamieniono na kościół dwuwyznaniowy. W 1547 r. nastąpiło odebranie przywilejów miejskich przez cesarza. Podczas wojny trzydziestoletniej (1618-48) Budziszyn był kilkakrotnie okupowany i plądrowany. Miasto zostało dodatkowo zniszczone w czasie wielkich pożarów w 1620 i 1634 r. Od 1635 r. wraz z Łużycami przyłączony do Saksonii. Poważnie zniszczony w czasie dwóch kolejnych pożarów w 1707 i 1720 r. Ponowny rozwój nastąpił od poł. XVIII wieku W 1804 r. przebywał w Budziszynie Stanisław Staszic, który zauważył obecność żywiołu łużyckiego w mieście[2]. W maju 1813 r. pod Budziszynem miała miejsce bitwa wojsk napoleońskich z połączonymi siłami prusko-rosyjskimi, które zostały pokonane przez Francuzów. Przed bitwą w mieście nocował cesarz Napoleon I.

W 1846 r. nastąpiło otwarcie linii kolejowej Drezno-Budziszyn, a miasto wkroczyło w epokę industrializacji. Dopiero w 1868 r. Budziszyn otrzymał obecną niemiecką nazwę Bautzen (dotąd zwany był przez Niemców Budissin). W 1904 r. w mieście otwarto Dom Serbski, który stał się ośrodkiem łużyckiego ruchu kulturalno-narodowego. W okresie II wojny światowej naziści zamienili budziszyński zamek na więzienie, w którym przetrzymywano przeciwników systemu i jeńców wojennych. W kwietniu 1945 r. miasto zostało ogłoszone twierdzą. O Budziszyn toczyły się ciężkie walki z udziałem m.in. 2 Armii WP. Miasto zostało zniszczone w 77%, a Dom Serbski zburzony przez oddziały SS. W 1950 r. w Budziszynie odbył się zjazd Łużyczan, a szesnaście lat później Festiwal Kultury Łużyckiej. Tradycja ta była kontynuowana w latach późniejszych; do 1989 r. odbyło się w mieście siedem festiwali łużyckich. Władze Wschodnich Niemiec więziły w Budziszynie członków demokratycznej opozycji. W 1992 miasto liczyło 46 311 mieszkańców. Odkryta w 1994 r. Asteroida 11580 Bautzen nazwana została na cześć miasta.

Zabytki i inne atrakcje

 zamek Ortenburg (Hród) - pierwotny z ok. 958 r., przebudowany przez króla Węgier Macieja Korwina w l. 1469-90. Zamek zachował gotycki wystrój z późniejszymi renesansowymi dodatkami. Wejście do warowni prowadzi przez Wieżę Macieja, nazwaną tak na cześć króla Węgier. Wokół zamku zachowały się fragmenty murów obronnych z basztami. Na zamku znajduje się od 1971 r. "Muzeum Sorabistyczne" (Serbski muzej Budyšin/Sorbisches Museum) zajmujące się historią, kulturą i literaturą Serbołużyczan

 ratusz - po gruntownej przebudowie w l. 1729-32 ze średniowiecznym zegarem słonecznym na wieży

 Katedra św. Piotra (Katedrala Swj. Pětra/Dom St. Petri) - z XIII/XV wieku, czteronawowa. Zewnętrzne ściany świątyni są ozdobione gotyckimi nagrobkami. Świątynia służy protestantom i katolikom od 1524 r.

 brama Mikołajska - będąca fragmentem fortyfikacji miejskich. Widnieje na niej herb Budziszyna

 Bogata Wieża (Bohata wěža/Reichenturm) - z l. 1490-92 z barokową nadbudową z pocz. XVIII wieku. Wieża jest odchylona od pionu o 144 cm

 ruiny kościoła św. Mikołaja (St. Nikolai) z 1440 r., z cmentarzem z grobami znanych Łużyczan

 Niemiecko-Łużycki Teatr Narodowy (Němsko-Serbske ludowe dźiwadło/Deutsch-Sorbisches Volkstheater) - klasycystyczny budynek z końca XVIII w. i jedyny dwujęzyczny teatr w Niemczech

 Serbski Dom - odbudowana po wojnie siedziba Domowiny i Muzeum Literatury Łużyckiej

 Muzeum Miejskie (Muzej Budyšin/Museum Bautzen) w Rynku. Placówka zajmuje się dokumentowaniem dziejów miasta i posiada bogate zbiory dotyczące jego historii, w tym eksponaty łużyckie

 willa Weigangów (Villa Weigang)- secesyjny dom mieszkalny z lat 1[zasłonięte]902-19 z dwupiętrowym hallem i przeszkloną kopułą oraz secesyjnymi oknami witrażowymi

 pomnik żołnierzy 2 Armii Wojska Polskiego, którzy w 1945 r. zdobyli miasto

 pomnik Jana Arnošta Smolera, pioniera narodowego odrodzenia Łużyczan

Rozrywka

W położonej w odległości ok. 5 km od historycznego centrum miasta dzielnicy Kleinwelka (Mały Wjelkow) znajduje się największy w Niemczech labirynt. Park o powierzchni ponad 5000 m² dzieli się na trzy części: klasyczny labirynt, tzw. labirynt przygodowy z różnymi urządzeniami do wspinaczki oraz tzw. labirynt tajemniczy. Z tego miasta pochodzi także zespół Silbermond