Od 1991 roku, kiedy w krakowskim Wydawnictwie Literackim ukazał się tom wywiadów i tekstów "Wajda mówi o sobie", zmieniło się wszystko: ustrój, państwo, ludzie, sztuka.

Dla twórcy o tak mocnym instynkcie politycznym, jak Wajda, nieprzerwanie i intensywnie obecnego w rzeczywistości swojego czasu, zaczął się wtedy jedyny w swoim rodzaju "rozdział życia": twórcze działanie w wolności. A więc realizacja wcześniejszych marzeń i nie tylko artystycznych zapowiedzi. Najlepiej znane są rezultaty przełożenia się tego czasu na sztukę. Ale druga strona społecznego życia artysty okazała się wówczas niespodziewanie ważniejsza od twórczości, bo związana była z piastowaną przez reżysera przez trzy lata (1[zasłonięte]989-19) funkcją senatora Rzeczypospolitej w parlamencie I kadencji. W praktyce przekładało się to również wówczas na bardzo liczne, liczniejsze niż wcześniej, spotkania i wywiady, udzielane w kraju i na całym świecie, na rozmowy Wajdy z publicznością, na jego wystąpienia polityczne, artystyczne, na czujne komentarze wobec bezustannych zmian w życiu publicznym.

To wszystko warto prześledzić osobno i tę szansę dają zebrane w tej książce materiały.