UKŁADY ELEKTRYCZNEJ REGULACJI AUTOMATYCZNEJ

A.A. Feldbaum

Wydawnictwo: PWT, 1958
Oprawa: twarda płócienna
Stron: 768
Stan: bardzo dobry, nieaktualna pieczątki

Nakład: 2106 egz.

W książce pomyślanej jako podręcznik podstawowy podano teorią regulacji automatycznej w układach elektrycznych i omówiono badanie układów na modelach, metody ich obliczania oraz łączne stosowanie badań, modelowych i obliczeń teoretycznych. Po omówieniu budowy i pracy organów podstawowych rozpatrzono na schematach zależnie od wielkości regulowanej rodzaje układów, rozważono metody badania ich stabilności i stanów nieustalonych, zestawiono równania matematyczne różnych układów i przeprowadzono ich analizę. Książka jest przeznaczona dla osób, które chciałyby opanować dziedzinę automatyki w stopniu umożliwiającym wprowadzanie jej w życie, a więc przede wszystkim dla inżynierów i magistrów inżynierów, głównie elektryków, a także dla studentów wyższych szkół technicznych % uniwersytetów.

SPIS TREŚCI

Wykaz ważniejszych oznaczeń
Przedmowa do wydania pierwszego
Przedmowa do wydania drugiego.

1. Wstęp
1.1. Zasady budowy układów regulacji automatycznej
1.2. Podstawowe pojęcia teorii regulacji automatycznej
1.3. Krótki rys historyczny rozwoju układów i teorii regulacji automatycznej

2. Organy elektrycznych układów regulacji automatycznej.
2.1. Organy pomiarowe.
2.2. Organy sterujące.
2.3. Organy wykonawcze

3. Schematy układów regulacji automatycznej.
3.1. Regulator napięcia.
3.2. Regulator temperatury
3.3. Regulator prędkości
3.4. Regulator położenia
3.5. Regulator kursu.

4. Równania i schematy blokowe układów regulacji automatycznej
4.1. Człony podstawowe.
4.2. Przykłady członów układów regulacji automatycznej
4.3. Przykłady równań i schematów blokowych układów regulacji automatycznej
4.4. Uchyb ustalony w układach statycznych i astatycznych.

5. Stabilność układów regulacji automatycznej.
5.1. Pierwiastki równania charakterystycznego i stabilność regulacji automatycznej
5.2. Warunki stabilności
5.3. Stabilność i uchyb ustalony.
5.4. Obszar stabilności.

6. Zastosowanie rachunku operatorowego do układów regulacji automatycznej
6.1. Pojęcie operatora.
6.2. Podstawowe twierdzenia rachunku operatorowego
6.3. Przepustowości operatorowe członów i układów regulacji automatycznej
6.4. Warunki początkowe i wartość ustalona.
6.5. Charakterystyki członów i układów
6.6. Sprzężenia dodatkowe i człony korekcyjne.

7. Częstotliwościowe metody badania stabilności.
7.1. Kryterium Michajłowa.
7.2. Kryterium Nyąuista
7.3. Stabilizacja układów i charakterystyki częstotliwościowe
7.4. Podział D.
7.5. Stabilność strukturalna.

8.1. Charakterystyki częstotliwościowe zamkniętego układu regulacji
8.2. Oszacowanie procesu przejściowego przy zastosowaniu charakterystyk częstotliwościowych
8.3. Związek między charakterystyką amplitudową układu zamkniętego a charakterystyką amplitudowo-fazową układu otwartego
8.4. Wpływ sprzężeń dodatkowych na jakość regulacji
8.5. Charakterystyki częstotliwościowe logarytmiczne.
8.6. Układy minimalnofazowe.

9. Pośrednie metody badania przebiegów przejściowych.
9.1. Istota zagadnienia.
9.2. Przegląd pośrednich metod badania
9.3. Kryteria rozmieszczenia pierwiastków
9.4. Ocena przebiegu przejściowego za pomocą kryteriów rozmieszczenia pierwiastków
9.5. Metody całkowe.
9.6. Ocena przebiegów przejściowych według kryteriów całkowych
9.7. Metodyka obliczeń za pomocą uogólnionego kryterium całkowego
9.8. Wpływ zmian parametrów na przebieg przejściowy; metoda przestrzeni fazowej

10. Specjalne układy liniowe regulacji automatycznej
10.1. Układy z opóźnieniem.
10.2. Układy regulacji nieciągłej
10.3. Układy a modulacją.
11. Układy nieliniowe
11.1. Równania nieliniowe członów i układów
11.2. Równania w przypadku nieznacznych odchyleń; zasada pierwszej metody Lapunowa

11.3. Badanie układu przekaźnikowego.
11.4. Druga metoda Lapunowa.
11.5. Metody małego parametru (warianty analityczne)
11.6. Metody małego parametru (warianty wykreślno-analityczne)
11.7. Badanie przebiegów przejściowych w układach nieliniowych przy zastosowaniu kryteriów całkowych.

12. Elektryczne modele układów automatycznej regulacji.
12.1. Zadania modeli
12.2. Schematy blokowe modeli.
12.3. Człony modeli elektrycznych
12.4. Schematy modeli elektronicznych liniowych
12.5. Człony nieliniowe modeli elektronicznych
12.6. Stosowanie doświadczeń na modelach w połączeniu z obliczeniami teoretycznymi

13. Metody statystyczne w teorii regulacji automatycznej
13.1. Znaczenie metod statystycznych.
13.2. Wiadomości uzupełniające z teorii całki Fouriera.
13.3. Zdarzenia przypadkowe.
13.4. Zmienne przypadkowe
13.5. Procesy przypadkowe
13.6. Przykłady procesów przypadkowych stacjonarnych i ich charakterystyk
13.7. Analiza uchybu ustalonego układów regulacji automatycznej przy stacjonarnych wymuszeniach przypadkowych
13.8. Uwagi dotyczące syntezy układów o najmniejszym uchybie średnio-kwadratowym

14. Synteza i dobór parametrów układów regulacji automatycznej
14.1. Charakterystyka podstawowych zagadnień
14.2. Zastosowanie metod częstotliwościowych.
14.3. Zastosowanie kryteriów rozmieszczenia pierwiastków.
14.4. Zastosowanie kryteriów całkowych
14.5. O syntezie optymalnych układów regulacji automatycznej

Zakończenie.
Dodatki