Opis książki:
Jako szkoła wyższa Uniwersytet Pedagogiczny w roku 2011 obchodzi jubileusz 65 lat pracy w służbie polskiej nauce i szkole. Wyższa uczelnia publiczna kształcąca nauczycieli jest dziś uniwersytetem o szerokim profilu naukowym i dydaktycznym, ale przecież jest tą samą placówką - z własną historią, z pamięcią o etapach rozwoju i o ludziach, którzy tę historię i ten rozwój tworzyli. Ta publikacja to zbiór luźnych kartek z dziejów uczelni. Daje obraz autentyczny, utrwala dla pamięci pokoleń to, co cieszyło, co bolało, co budziło porywy entuzjazmu, ale i to, co zostało w pamięci jako bolesna zadra osobista. Prawda, luźne kartki nie tworzą scalonej Księgi, przekazu jednolitego i usystematyzowanego. Prawda, obok informacji ważnych dla uczelni, dla krakowskiego i ogólnopolskiego środowiska naukowego, są w tych przekazach echa środowiskowych opinii czy plotek. Ale to też są dokumenty psychospołeczne, odbijają nastroje i przekonania zbiorowe związane z życiem politycznym. Pokazują autentycznych ludzi, którzy w trudnych czasach musieli się zmagać z problemami, o jakich pokolenie obecnych studentów i doktorantów niewiele wie. Ot, choćby góry kłopotów i stosy trudności związane z wyjazdem na zagraniczny kongres naukowy albo zmarnowanie kilkuletnich prac zespołu badawczego, bo ktoś z decydentów wycofał decyzję o finansowaniu badań. Te luźne kartki same się zaczynają porządkować w szkic portretu zbiorowego inteligencji polskiej po II wojnie światowej.
|
