Kod produktu: 8265 ISBN: 83-7081-150-7 Rok wydania: 2000 Oprawa: Miękka Ilość stron: 78 Rozmiar: 150x210 mm Wydawnictwo: Wydawnictwo Miniatura 

Księga Koheleta wchodzi w skład ksiąg kanonicznych Starego Testamentu i przez wierzących żydów oraz chrześcijan uznawana jest za Pismo Święte, czyli słowa natchnione przez Boga. Ale już starożytni Judajczycy, a później teologowie chrześcijańscy zabraniali jej czytać. Nowy Testament nie posiada ani jednego cytatu z Księgi Koheleta. (...)Świat wszedł w wiek XXI. Przełom tysiącleci dla wielu ludzi ma wprost mistyczny i dźwięk. Spoglądają wstecz i snują refleksję o życiu człowieka na ziemi. W dzisiejszym stechnicyzowanym świecie brak nam humanistycznej perspektywy. Warto zatem powrócić do wartości nieprzemijających, które oparły się czasowi - takie wartości można znaleźć w Księdze Koheleta. Rozważania starożytnego mędrca, który już w I wieku p.n.e. jasno określił, co w życiu człowieka jest ważne i najważniejsze, i dzisiaj mogą znaleźć odbiorców.

 Miłość i śmierć - dwa nierozłączne transcendentne fenomeny życia człowieka, groźne, tajemnicze, wymykające się zdroworozsądkowemu rozumieniu i dzisiaj, jak dawniej, są ważne. Wszyscy wiemy, że ,,coś, co jest, to rozbłyska, płonie i gasnie" i chociaż słowa te wypowiedział Budda Gautama, to Kohelet ,,badał" wszystkie trzy okresy życia. (...)Księga Koheleta to księga o miłości i śmierci, o marności życia, o ludzkim przeznaczeniu, to najbardziej ludzka księga z całego Starego Testamentu. (...)Koheletowi nieobca była Aleksandria. Prawdopodobnie ten światły i mądry Żyd często przebywał w Fenicji lub w ogóle tu mieszkał. W ówczesnym czasie kontakty Aleksandra - Fenicja były na porządku dziennym. Gdy pisze, iż założy parki, ogrody, sady, nawodni je i pobuduje sadzawki, to przecież nie może to być w Judzie, tylko raczej w delcie Nilu w Egipcie; kiedy wspomina uczty, to ma na myśli pijackie biesiady pochodne zhellenizowanych Żydów w Aleksandrii. Czuje się tu prądy stoickie i epikurejskie, a w całej Księdze Koheleta ani razy nie mówił o Bogu Jahwe tylko o bogu Stwórcy, bogu w ogóle, bogu transcendentnym Elohim. Jedno jest pewne.

Autor Księgi Koheleta znał też egipską spuściznę literacką spisaną pismem demotycznym. Paralel jest wiele, ale pokrewną myśl spotyka się w tzw. Pieśni Harfiarza. Są to pieśni sławiące uroki życia i przypominające o śmierci.