Shigeru Egami Droga karate
Diamond Books Bydgoszcz 2002
okładka twarda z obwolutą
128 stron + wklejka z czarno-białymi zdjęciami ilustrującymi ćwiczenia
książka jest nowa
Z obwoluty:
„Dolny blok był jedynym, który nam pozwalano ćwiczyć. Trenowaliśmy więc zawzięcie, cali pokryci siniakami. Cierpieli wszyscy - ci, co się bronili, i ci, którzy nas tłukli popuchniętymi dłońmi. Instruktorzy nie pozwalali nam odpocząć. Moi młodsi koledzy nieraz płakali w czasie ćwiczeń. W tamtych czasach, taką formę treningu uznawano za sprawdzian twardości. My nazywaliśmy to „chrztem". Bez szemrania wypełnialiśmy wszelkie polecenia, głęboko wierząc, że instruktorzy chcą z nas zrobić dobrych karateków - fizycznie i psychicznie."
Droga karate to książka wyjątkowa, bo pokazuje zmiany, jakie zaszły w karate na przestrzeni ponad czterdziestu lat praktyki jej autora. Pod względem struktury przypomina wprawdzie typowy podręcznik z rozdziałami poświęconymi rozgrzewce, kopnięciom, uderzeniom, blokom itd., jednak sposób ujęcia tematu jest niezwykle interesujący, bowiem Shigeru Egami porównuje dzisiejsze karate, ćwiczone w Shoto-kai, z tym, którego zaczynał się uczyć pod okiem Gichina Funakoshiego w czasach, gdy karate dopiero zyskiwało uznanie.
Droga karate daje nadzwyczajną, jedyną w swoim rodzaju, okazję zaobserwowania zmian, jakie nastąpiły w ostatnim półwieczu w karate, zarówno w sferze technicznej jak i w samym podejściu do treningu. Pokazuje również drogę jej autora, który z ulicznego zabijaki staje się orędownikiem głębszych wartości w karate, przywiązującym ogromną wagę do znaczenia słowa „droga"w nazwie „karate-do".
„Gichin Funakoshi zawsze podkreślał duchowy aspekt uprawianej przez siebie sztuki i przykładał do tego większą wagę, niż do treningu technicznego. Sam zawsze postępował w myśl swoich nauk. Ciekawe co by powiedział dzisiaj, widząc współczesne karate?"
Shigeru Egami byi prezesem i głównym instruktorem Shoto-kan, należącego do Japan Karate-do Shoto-kai. Urodził się w 1912 roku w Prefekturze Fukuoka. Praktykę karate podjął w czasie studiów na Uniwersytecie Waseda. Był jednym z założycieli klubu karate na swojej macierzystej uczelni. W 1937 roku został członkiem zarządu Shoto-kan. Po II wojnie światowej uczył się u Gichina Funakoshiego i asystował mu w nauczaniu.
Wykładowca wychowania fizycznego, oprócz kierowania klubem karate na Uniwersytecie Waseda, nauczał również na uniwersytetach: Gakushuin, Toho oraz Chuo i aktywnie uczestniczył w tworzeniu różnych organizacji karate zarówno w samej Japonii jak i poza jej granicami.
