Arcydzieła literatury polskiej
Juliusz Słowacki Genezis z Ducha
Zielona Sowa Kraków 2004
okładka miękka
37 stron, format: 14,5 x 20,5 cm
książka jest nowa
Z okładki:
Juliusz Słowacki (1[zasłonięte]809-18), poeta i dramatopisarz okresu romantyzmu, epistolograf, twórca filozofii genezyjskiej, jeden z trójcy wieszczów, obok Adama Mickiewicza i Zygmunta Krasińskiego. Zadebiutował w 1830 r. bajroniczną powieścią poetycką Hugo i jeszcze w tym samym roku sławę przyniosły mu powstałe pod wpływem powstania listopadowego wiersze: Hymn, Kulik, Oda do wolności. Od 1831 r. przebywał na emigracji: we Francji i Szwajcarii, podróżował po Bliskim Wschodzie; ostatecznie osiadł w Paryżu, gdzie zmarł. Pisał dramaty romantyczne, m.in. Kordian (1834), Balladyna (1839), Lilia Weneda (1840), Ksiądz Marek (1843), Sen srebrny Salomei (1844), poematy Podróż do Ziemi Świętej z Neapolu (1[zasłonięte]836-18), Anhelli (1838), Beniowski (1841), Genezis z Ducha (1[zasłonięte]844-18) oraz liczne wiersze.
Genezis z Ducha to utwór utrzymany w poetyce tekstu mistycznego. Podtytuł modlitwa każe traktować go jako zapis indywidualnej, intymnej rozmowy z Bogiem, w której poeta zapragnął opowiedzieć dzieje swego ducha i nadać im charakter spirytualnej historii całego świata. Obok apostrof do Stwórcy, westchnień i próśb, pojawiają się w Genezis obszerne fragmenty referujące pracę Boga i globowego Ducha. Poeta starał się połączyć swoje wizje z naukową dokładnością, poszukując w przyrodzie gatunków odpowiednich dla przekazania boskiego objawienia oraz zmagając się z opornym tworzywem języka. Poety czność wypowiedzi, fragmentaryczność, wariantywność, a jednocześnie dydaktyzm i naukowe konteksty sprawiają, że to niewielkie dzieło jest niezwykle złożone i wieloznaczne.
