Naszym celem było przedstawienie struktur głównych polskich partii politycznych w ujęciu porównawczym oraz skonfrontowanie ich z teoretycznymi modelami organizacyjnymi partii, stworzonymi na podstawie badań demokracji zachodnich.

W przeprowadzonej analizie wykorzystaliśmy schemat, w ramach którego wyodrębniono podstawowe płaszczyzny organizacyjne partii: członków i zrzeszające ich podstawowe jednostki organizacyjne, struktury średnich szczebli, centralne struktury partii oraz struktury zrzeszające przedstawicieli partii w obszarze władzy publicznej (głównie frakcji parlamentarnej). Umożliwiło to określenie, która z wewnętrznych płaszczyzn partyjnych odgrywa najważniejszą rolę w strukturze organizacyjnej ugrupowania. Ustalenie, na którym poziomie spoczywa ciężar funkcjonowania partii, znacznie ułatwiło rozpoznanie typów (modeli), jakim odpowiadają, czy raczej do jakich się zbliżają struktury polskich partii.


Wartość naukową pracy oceniam bardzo wysoko. To pierwsza praca starająca się badać prawie kompleksowo współczesne polskie partie polityczne od strony organizacyjnej. Będzie to teraz podstawowa baza dla przyszłych badaczy tej sfery politologicznej. Warto dodać, że baza ta jest rzetelna zarówno od strony teoretycznej, jak i praktycznej.