"Przyznaję, że nadal trudno mi uwierzyć w sukces serii „Spawn", W końcu nie ma w niej nic, czego nie widzieliśmy już wcześniej. Mimo to Toddowi-McFarlane'owi udało się coś, co z pewnością stanowi ewenement w historii komiksowego rynku amerykańskiego'-  praktycznie y ciągu jednego dnia nieznany i pozbawiony jakichkolwiek tradycji bohater staje się ulubiericem milionów fanów obrazkowych stripów. I to nie~wszystko. Nie 'minęło kilka lat. a twór McFarlane'a rozrost się do rozmiarów marketingowego imperium, pojawiając się w każdym rodzaju nowoczesnych mediów - telewizji, kinie, grach komputerowych^ a także w Interneeie. Nie wspomnę już od niezwykle bogatej i popularnej linii zabawek oraz figurek dla kolekcjpnerów. './, '-

Jednak, jakkolwiek nie niosę wyjść z podziwu dla człowieka, który wykazał zdeterminowanie i odwagę, a ponadto smykalkę do interesów, które wyniosły go na wyżyny zarezerwowane tylko dla miliarderów, nie jestem do końca przekonany, że powinien pisać ,>ccnariusz do swojego komifesu. Wyobrażam sobie, że Todd musi być bardzo zajętym człowiekiem, co z pewnościę nic pozostawia mu wiele czasĄna zajmowanie się komiksem „Spawn". Wiadomo bowiem. że przez jego ręce przechodzi każdy produkt mający coc _twspólnego z jego piekielnym dzieckiem. Jeśli zatem przyjmiemy, że Todd spędza nad scenariuszem jedynie kilka wolnych minut, a część z nich musi jeszcze poświęcić na nakładanie tuszu na niezwykle szczegółowe ilustracje Grefa Capullo, powstajż obawa o jakość komiksu, biorąc pod Uwagę nie tylko pojedyncze numery, ale również historię jako całość."

_{TM SEMIC 1999, pognieciony.}