Opis książki:

Książka przedstawia złożone relacje między filozofią a psychologią na początku XX wieku, a zatem w czasie, gdy dokonywał się proces różnicowania się obu dyscyplin i następowało ich oddzielenie od siebie. Jednym z bardziej znaczących momentów tego procesu był spór o zasadność stosowania metod eksperymentalnych w badaniu świadomości i psychiki. Filozofowie w większości przypadków odnosili się niechętnie do tego typu metod. Jednak część z nich nie tylko stosowała eksperymenty psychologiczne w badaniach teoriopoznawczych, ale prowadziła laboratoria psychologiczne. Pozwala to przypuszczać, iż spór o psychologię eksperymentalną był wyrazem kontrowersji dotyczącej charakteru poznania filozoficznego występującej w obrębie samej filozofii. Duża grupa filozofów broniła „czystości” tego poznania nie dopuszczając do wiązania filozofii z psychologią. Inni natomiast uważali, iż obie dyscypliny są na siebie zdane a ich instytucjonalne oddzielenie nie powinno wpłynąć na ich dobre relacje. W książce przedstawione są dyskusje filozoficzne, w których dochodziły do głosu różne oceny psychologii eksperymentalnej zyskującej na początku XX wieku coraz większe znaczenie w naukach humanistycznych.
Książka adresowana jest do wszystkich, którzy interesują się historią dwudziestowiecznej filozofii oraz początkami nowoczesnej psychologii.