"Napisanie książki o Sokratesie - pisze Ryszard Legutko - jest dla historyka filozofii tym, czym dla aktora zagranie Hamleta - wielką pokusą oraz życiowym wyzwaniem". Książka niniejsza to owoc dwudziestoletniej pracy interpretacyjnej autora, ciągłych powrotów do lektur Platona, Ksenofonta, Arystofanesa, Arystotelesa, Plutarcha i innych piszących o Sokratesie. Jego filozofia zawiera wiele składników niejasnych, rodzących sporne interpretacje. Do wszystkich lub niemal wszystkich kwestii spornych autor starał się w swej pracy odnieść: "Historycy filozofii od dawna mówili o myśli Sokratejskiej, że jest pełna paradoksów. Lecz takie określenie jest dopiero postawieniem problemu, nie zaś jego rozstrzygnięciem. Czy paradoksy Sokratejskie dadzą się wyjaśnić i rozwiązać? Odpowiedzi na to pytanie będzie poświęcona niniejsza książka".

"W Sokratesie ogniskuje się wszystko, co najwaĹźniejsze w filozofii: skomplikowana teoria i niepowtarzalna sztuka Ĺźycia, wielkie idee i fascynujące jednostkowe doświadczenie, aspiracje do doskonałości i przenikliwa krytyka, dążenie do systemu i aporyczność myślenia. [‌] Badanie myśli Sokratesa to rĂłwnieĹź badanie początkĂłw europejskiej filozofii człowieka. Wszystko, co nastąpiło później, było dopowiedzeniem, rozwinięciem czy polemiką z Sokratejskimi ideami. Trudno sobie wyobrazić, jak wyglądałby nasz obraz samych siebie, gdyby nie pytania, jakie wĂłwczas postawił Sokrates - o dobro, o sprawiedliwość, o dobre Ĺźycie - i gdyby nie odpowiedzi, jakich udzielił: Ĺźe naleĹźy dbać o duszę, Ĺźe rozum jest najszlachetniejszą władzą w człowieku, Ĺźe prawda, dobro i cnota są najgodniejszymi celami, Ĺźe niesprawiedliwości nie wolno nigdy popełniać i Ĺźe Ĺźycie sprawiedliwe warte jest największej ofiary."
Fragment wstępu „