obejmowało istniejącą od 1837 hutę żelaza koło Ostrowca Świętokrzyskiego (tzw. Huta Klimkiewiczów), kopalnie rud żelaza w Zagłębiu Staropolskim i od 1898 w okręgu krzyworoskim; po 1886 hutę rozbudowano i zmodernizowano, 1913 zatrudniała ok. 3,6 tysiąca robotników; częściowo zniszczona podczas I wojny światowej, 1919–20 odbudowana; 1923 uruchomiono wytwórnię wagonów towarowych, a 1928–29 unikatową wówczas odlewnię rur lanych odśrodkowo; 1934 Spółka przejęła Warszawską Spółkę Akcyjną Budowy Parowozów; 1928 kapitał zakładowy 20 mln zł, wartość produkcji 50,8 mln, zatrudnienie ok. 6 tysiąca osób, produkcja stanowiła 6,2% polskiej wytwórczości hutniczej; 1939–44 zakłady eksploatowane przez Reichswerke Hermann Göring; częściowo zniszczone podczas działań wojennych, 1945 uruchomione i następnie rozbudowane; od 1952 pod nazwą Huta im. Marcelego Nowotki, od 1990 Huta „Ostrowiec”, od 2003 Celsa „Huta Ostrowiec”.