SŁOWNIK TECHNICZNY POLSKO-FRANCUSKI

M. Berger
S. Milewski
J. Szarski

Wydawnictwo: WNT, 1975
Oprawa: twarda płócienna
Stron: 686
Stan: bardzo dobry (-), nieaktualne pieczątki

Słownik zawiera około 57.000 pozycji jednoznaczeniowych, wraz z ich odpowiednikami polskimi, zaczerpniętych ze wszystkich dziedzin techniki, przemysłu i ich nauk podstawowych.

Publikacja niniejsza oparta jest na materiale I wydania Słownika technicznego polsko--francuskiego, WNT, 1969, zweryfikowanym i uzupełnionym 10 tysiącami haseł odnoszących się głównie do intensywnie rozwijających się dziedzin nauki i techniki jak nukleonika, elektronika, automatyka, informatyka.

Uzupełnienia do Słownika opracowali: mgr inż. M. Feldman, mgr J. Gilewicz, mgr inż. Z. Grzejszczak, mgr D. Kryt, mgr M. Ludwicka, mgr inż. W. Łazarek, inż. S. Milewski, mgr inż. P. Ochoński, doc. A. Peretiatkowicz, H. Pohoski, mgr Z. Przybylska, mgr inż. W. Sołtyk, mgr inż. K. Tymiński, doc. dr E. Tyrkiel, mgr inż. S. Zasada oraz odpowiedzialni redaktorzy WNT.

Przy wyborze terminów złożonych kierowano się przede wszystkim ich rolą w podstawowej klasyfikacji pojęć. Uwzględniono również pewne złożenia jako przykładowe, aby lepiej naświetlić znaczenia terminu podstawowego i dostarczyć przykładów do samodzielnego rozwiązywania innych podobnych złożeń, gdyż ich całości żaden słownik nie jest w stanie ogarnąć.

Wyjściowe terminy polskie wyróżniono drukiem grubym. W terminach złożonych wyraz} powtarzające się, ale nie przedzielone przyimkiem lub myślnikiem, zastąpiono tyldą (znak W przypadkach gdy istnieją dwie jednoznaczne formy terminu złożonego — — pełna i skrócona — człony, które mogą być pominięte, podano w nawiasach bez zmiany kroju pisma.

Objaśnienia i dopowiedzenia zarówno przy terminach polskich, jak i przy ich odpowiednikach francuskich podano w nawiasach i wyróżniono kursywą. Również kursywą podano sygnatury dziedzinowe (np. mat., inf.) oraz określniki gramatyczne (m, /, n, pl, v, a). Wzajemnie równoznaczne francuskie odpowiedniki polskich terminów wyjściowych oddzielono przecinkami; odpowiedniki bliskoznaczne, tj. takie, które nie pokrywają się znaczeniowo w pełni ze sobą, oddzielono średnikami; wreszcie odpowiedniki oddające różne znaczenia terminu polskiego oddzielono cyframi arabskimi.

Ważniejsze skróty i symbole o charakterze międzynarodowym, stosowane w piśmiennictwie polskim, włączono w tekst słownika podając ich rozwinięcie w języku polskim i, jeśli to było możliwe, ich odpowiednik w języku francuskim.

Wszelkie nadesłane do Wydawcy uwagi krytyczne, dotyczące użyteczności słownika oraz zauważonych luk i błędów, będą wykorzystane przy pracach nad dalszymi wydaniami tego słownika.