Opis produktu
Wydawnictwo: Uniw. Przyrodniczy we Wrocławiu
ISBN: [zasłonięte]978-8317-095-3
Wrocław 2012, wydanie 1, format 165 x 235, objętość 62 str., oprawa miękka
Urynkowienie polskiego rolnictwa, które miało miejsce po 1989 roku, spowodowało odejście od gospodarki płodozmianowej i znaczne zmniejszenie liczby uprawianych gatunków. Efektem tych zmian jest wzrost udziału zbóż w strukturze zasiewów do ponad 74%, a w niektórych rejonach nawet do 80%. Utrzymanie tego modelu gospodarowania będzie skutkowało wzrostem nakładów na przemysłowe środki produkcji. W wielu rejonach kraju liczba uprawianych w gospodarstwie gatunków ograniczona jest do 2 lub 3- Na Dolnym Śląsku od wielu lat rzepak uprawiany jest po zbożach, zaś po rzepaku przychodzą zboża, co w konsekwencji prowadzi do nasilenia występowania chwastów, chorób i szkodników. Już dziś dużym zagrożeniem w przypadku upraw rzepaku jest kiła kapus'
ciana, a dla zbóż choroby podsuszkowe. Skrajnym przykładem uproszczeń w zmianowaniu są monokultury uprawy kukurydzy.
W gospodarstwach, oprócz liczby uprawianych gatunków, dużym niebezpieczeństwem w utrzymaniu żyzności gleb na obecnym poziomie jest ograniczenie bądź nawet całkowite zaniechanie wprowadzania do gleby resztek pozbiorowych - przede wszystkim słomy. Dotychczas była ona wykorzystywana jako ściółka, a w latach nieurodzaju jako pasza. Zmniejszenie pogłowia bydła spowodowało, że słoma stała się uciążliwym odpadem, który często jest spalany na polu. Obecnie przeznacza się ją na potrzeby energetyczne i wywozi poza gospodarstwo kosztem dużych nakładów. Koncerny energetyczne zobowiązane są do realizacji wskaźników wynikających z NCW, w celu osiągnięcia 15% udziału energii pochodzącej ze źródeł odnawialnych w strukturze energii finalnej brutto w 2020 r. Takie postępowanie może niebawem doprowadzić do
spadku zawartości próchnicy w glebie i obniżenia żyzności.
Tym niekorzystnym zjawiskom można przeciwdziałać poprzez wprowadzenie do płodozmianu roślin strączkowych uprawianych w siewie czystym, mieszankach zbożowo-strączkowych bądź w międzyplonach. Niestety, areał uprawy roślin strączkowych w okresie transformacji ustrojowej w Polsce zmniejszył się, według danych FAO STAT, z 385 tyś. ha w 1989 r. do 102 tyś. ha w 2010 r. Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi podjęło w ramach programu wieloletniego Ulepszanie krajowych źródeł białka roślinnego, ich produkcji, systemu obrotu i wykorzystania w paszach próbę zainteresowania rolników uprawą roślin strączkowych w Polsce. Propagowaniu tej idei ma służyć konferencja Rośliny strączkowe w rolnictwie integrowanym organizowana przez Uniwersytet Przyrodniczy we Wrocławiu (Katedra Szczegółowej Uprawy Roślin), Uniwersytet Przyrodniczy w Poznaniu (Katedra Agronomii) i Centralny Ośrodek
Badania Odmian Roślin Uprawnych (Stacja Doświadczalna Oceny Odmian w Zybiszowie). Konferencja jest finansowana ze środków Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi, a organizatorzy żywią nadzieję, że przyczyni się do powrotu ros'lin strączkowych na polskie pola. Prof. dr hab. Andrzej Kotecki
