Wydawnictwo - SGGW
Rok - 2011
Stron - 140
Oprawa - LAKIEROWANA
Format - B5

STAN - NOWA



Publikacja ta powstała w ramach prac nad projektem badawczym MNiSW nr N527 [zasłonięte] 0669 pt. Ocena wskaźnika terenów biologicznie czynnych jako standardu kształtowania struktury przestrzennej terenów mieszkaniowych. Autorzy projektu uznali, że za terminem „tereny biologicznie czynne" kryje się złożona problematyka. Nie wystarczy zatem ustalić pożądanej, przyrodniczo uzasadnionej wielkości powierzchni terenów biologicznie czynnych - co było jednym z zasadniczych celów projektu, ale potrzebne jest także szersze spojrzenie na to, jakie problemy wiążą się z kształtowaniem tej przestrzeni. Efektem tego jest właśnie prezentowana publikacja. Sądzimy, że zainteresuje ona zarówno profesjonalistów, a zwłaszcza architektów, urbanistów, architektów krajobrazu, jak i studentów.
W Polsce w dużych miastach ludzie mieszkają przede wszystkim w osiedlach - starych, głównie spółdzielczych, wybudowanych jeszcze w XX wieku, i nowych, głównie „deweloperskich", wybudowanych na przełomie XX i XXI wieku i w ostatnich latach. Kwestia przyszłości, potrzeby i kierunków przekształceń „starych" osiedli mieszkaniowych była już wielokrotnie rozpatrywana. Poruszano ją pod kątem ekonomicznym, społecznym i technicznym. Jednak w prowadzonych rozważaniach i dyskusjach zdecydowanie mniej uwagi poświęcano przebudowie i podniesieniu jakości wnętrz osiedlowych. Podobnie niewiele uwagi poświęca się wnętrzom (dziedzińcom) „nowych" osiedli. Tu jedną z przyczyn może być ich znikoma powierzchnia, chętnie sprowadzana do 25% powierzchni biologicznie czynnej (granica ustalona Rozporządzeniem MI [2002]). „Stare", często zdewastowane i źle zagospodarowane, oraz „nowe", niezbyt rozległe, prze-inwestowane wnętrza nie spełniają dwóch ważnych, przypisanych im ról - społecznej i przyrodniczej. Zmiana tej sytuacji i przekształcenie istniejących podwórek lub terenów niczyich w kipiące życiem salony osiedlowe tylko pozornie wydaje się sprawą prostą. Nie sprawdzą się tu gotowe recepty, bo przygotowanie wnętrza osiedlowego do skutecznego pełnienia dwóch wspomnianych ^wyżej funkcji - przyrodniczej i społecznej, wymaga nie tylko rozwiązań innowacyjnych, ale także indywidualnego podejścia do każdego obiektu.