Romeyko jest urodzonym gawędziarzem. Obdarzony świetną pamięcią, rejestruje i utrwala, jak na taśmie filmowej, barwne migawki z życia przedwrześniowej armii, tchnące świeżością i niekłamanym autentyzmem, skrzące się dowcipem i prawdziwymi perłami humoru.

Ale ta lekka forma, te facecje i anegdoty, którymi z wyraźnym upodobaniem nas częstuje i którymi nieustannie przeplata wnikliwe rozważania o sprawach poważnych, mających decydujące znaczenie dla oblicza wojska, dla tego, co potocznie zwiemy siłą i gotowością bojową, są często tylko pretekstem do wypowiadania myśli głębszych, zahaczających o zagadnienia rzeczywiście istotne. (...)

Wspomnienia Romeyki to prawdziwa kopalnia uciesznych opowiastek, zabawnych powiedzonek, anegdot, kapitalnych postaci, które snują się bez przerwy po kartach książki, wymieniają poglądy, kłócą się, często skaczą sobie do oczu - a jakże są przy tym żywe i prawdziwe*.


---
* Konrad Bugajak, "Przedmowa"