OZDOBNY RZYMSKI GLADIUS Z POCHWĄ

Prezentowany model jest wierną repliką oryginału (waga i wymiary jak w oryginale).

REPLIKI NASZEJ FIRMY CENIONE SĄ PRZEZ NAJWYŻSZEJ KLASY KOLEKCJONERÓW.

ŚWIETNIE NADAJĄ SIĘ NA PREZENT M.IN. DLA: SZEFA, MĘŻA, CHŁOPAKA ITP.

W OFERCIE POSIADAMY TAKŻE EKSKLUZYWNE OPAKOWANIA DREWNIANE ORAZ SZEROKĄ GAMĘ PRODUKTÓW DO EKSPOZYCJI REPLIK BRONI PALNEJ I BRONI BIAŁEJ, TAKICH JAK : RAMY, ZAWIESZKI, STOJAKI, TABLA itp.

Producent: Płatnerze Hiszpańscy (AGI4211.09)

długość 76 cm
waga: 1,3 kg

Model ten wykonany jest ze stali toledańskiej i drewna. Miecz nie jest naostrzony ani przystosowany do ostrzenia.

Pochwa wykonana jest z mosiądzu i skóry naturalnej.

Cena nie dotyczy prezentowanego na zdjęciach stojaka

CIEKAWOSTKA:

Konstrukcja miecza zmieniała się wraz ze zmianami, jakie zachodziły w konstrukcji zbroi. W początkach XVI w. ciężka zbroja płytowa zastąpiła kolczugę. Doprowadziło to do tego, że w miejsce krótkich mieczy wprowadzono długie i ciężkie miecze z powiększoną rękojeścią przystosowaną do trzymania broni oburącz.

Wobec narastającej dominacji na plach bitew broni palnej miecz w coraz większym stopniu stawał się bronią cywilną używaną do obrony osobistej i pojedynków.

Szczególnie popularny w pojedynkach był rapier wywodzący się z hiszpańskiego espada ropera z XVI w. Później broń przekształciła się w szpadę, która jest używana do dzisiaj w walkach szermierczych.

Już w XVIII w. moda noszenia miecza ogarnęła całą szlachtę europejską i tych, którzy za szlachtę pragnęli uchodzić.

Najpowszechniej używany i codziennie noszony ył niewielki, lekki miecz do zadawania pchnięć, który po raz pierwszy pojawił się we Francji w XVII w.

Chociaż wprowadzenie broni palnej miało zmienić sposób prowadzenia działań wojennych w Europie, a potem na świecie, to zmiana ta nie nastąpiła natychmiast. Miecz pozostał w arsenale wojownika, szczególnie wśród konnych rycerzy i w piechocie najemnej.

Jednak pod koniec VXII w. technologia broni palnej i taktyka rozwinęły się do tego stopnia, że przydatność miecza na polu bitwy zmalała. Mimo to pozostały "modne" w Europie, gdzie używano ich w pojedynkach i jako symbole statusu społecznego ich właścicieli.

Położone w środkowej Hiszpanii miasto Toledo od dawna było znane z wysokiej jakości wytwarzanych mieczy i innej broni białej. Pierwsze wzmianki o broni z Toledo pochodzą z I w. p.n.e. i można je znaleźć w oracjach rzymskiego pisarza Grattiusa. Płatnerzez z Toledo używali doskonałej stali, która podobno była lepsza od damasceńskiej.

Ich miecze cenili wojownicy w calej Europie, a według niektórych źródeł także japońscy samurajowie, którzy używali głowni z Toledo.

Historyk Jared Diamond w swojej książce pt. " Guns, Germs and Steel" twierdzi, że stal z Toledo była ważnym czynnikiem w hiszpańskich podbojach Ameryki, gdyż stalowe miecze i inna broń szesnastowiecznych konkwistadorów hiszpańskich była znacznie lepsza niż broń, którą posługiwali się żołnierze imperiów Azteków i Inków

"MIECZ NIGDY NIE JEST ZABÓJCĄ.

TO JEST NARZĘDZIE W RĘCE ZABÓJCY"

Seneka