Kondycję związków zawodowych w drugiej dekadzie XXI w., zarówno w Polsce, jak i Europie, a wreszcie w całym rozwiniętym świecie, trudno nazwać satysfakcjonującą. Przeciwnie, związki zawodowe przeżywają kryzys. Musimy jednak pamiętać, że instytucja ta była jedną z wielkich zdobyczy cywilizacyjnych społeczeństwa przemysłowego, a także jednym z akuszerów welfare state i fundamentem demokratycznych ustrojów politycznych w ubiegłym stuleciu. (?) Związki zawodowe zdają sobie sprawę z problemów, jakie przeżywają, i próbują im przeciwdziałać, stosując w tym celu rozmaite strategie rewitalizacji. Za bodaj najważniejszą z nich uważa się organizowanie nowych członków. Przedkładana książka zajmuje się właśnie tym tematem. Ze wstępu prof. dr. hab. Juliusza Gardawskiego Związki zawodowe w Polsce (Europie) maja "złą prasę", nie są też przedmiotem zainteresowania badaczy stosunków pracy, cech ustrojowych, życia społecznego. Na tym tle omawiana książka jest i oryginalna i aktualna.
Z recenzji prof. dr hab. Jolanty Kulpińskiej