W pozornie lekkim tonie prezentuje pełne humoru opowieści o radościach i kłopotach życia w systemie komunistycznym. Widzimy Pragę w czasach minionego ustroju. Na świat tamtych lat patrzymy oczami siedemnastoletniej Heleny Souckovej, która opisuje ocenia wydarzenia rozgrywające się wokół niej oraz swój wewnętrzny świat marzeń.

Autorka stopniowo układa mozaikę tamtych czasów, a atmosfera absurdu, beznadziejności i apatii jest pięknie skontrastowana z mądrym i wyrafinowanym humorem, który był jednym środkiem, jakim można się było posługiwać, walcząc z powszechnie obecną głupotą.