Platon (ok. 428-347 p.n.e.) - wielki filozof grecki, autor Dialogów, twórca teorii idei, rozumianych jako niematerialne, niezmienne i wieczne wzorce rzeczy zmysłowych. Głównym bohaterem wczesnych dialogów Platona jest jego nauczyciel, Sokrates, który w rozmowie ze zwykłymi obywatelami Aten, za pomocą zabarwionych ironią pytań, usiłuje pobudzić ich do zgłębiania kwestii etycznych, dotyczących istoty cnót dzielności, pobożności czy roztropności. Prezentowana tutaj słynna Obrona Sokratesa poświęcona jest ostatnim godzinom życia nauczyciela Platona. Oskarżony o bezbożność i demoralizowanie młodzieży Sokrates staje przed sądem, by wygłosić mowę obrończą...

Bo jeśli mnie skażecie, to niełatwo znajdziecie drugiego takiego, który by tak, śmiech powiedzieć, jak bąk z ręki boga puszczony, siadał miastu na kark; ono niby koń wielki i rasowy, ale taki duży, że gnuśnieje i potrzebuje jakiegoś żądła, żeby go budziło.
I zdaje mi się, że czymś takim dla miasta ja właśnie jestem, od boga mu przydany; ja, który was ciągle budzę i nakłaniam, i zawsze besztam każdego z osobna po całych dniach, to tu, to ówdzie przysiadając. Takiego drugiego niełatwo dostaniecie, obywatele; toteż, jeżeli mnie posłuchacie, to nie zechcecie się mnie pozbywać.