NUTY – BAL MASKOWY OPERA W TRZECH AKTACH VERDI 

tytuł: „EIN MASKENBALL OPERIN DREI ACTEN MUSIK VON GIUSEPPE VERDI.”,

rok wydania: Rzym, Neapol, Londyn, Lipsk, Buenos Aires, Nowy Jork 1940 r.,
wydawnictwo: G. Riccordi & Co,
ilość stron: 369,
wymiary: 20 x 27 cm
okładka: twarda,

stan: dobry, stan tak jak na zdjęciach.

Nuty zawierają ex libris Heleny Misky-Oleska oraz dedykację „Maestrze Helenie Oleskiej wdzięczny uczeń Stanisław Rusocki. Lwów 22 V 1940”. 

Helena Misky-Oleska wybitna śpiewaczka lwowska, jak pisała ówczesna prasa włoska o ”boskim głosie”.

Perełka dla miłośników opery.

Wyjątkowa rzecz na prezent.

BIOGRAFIA

OLESKA Helena Jadwiga, właśc. H.J. Bulikowska, pseud. Elena Palmy, zamężna Misky (15 VII 1875 Lwów - 16 V 1969 Kraków), śpiewaczka. Akt zgonu podaje nieprawdziwą datę urodzenia 1885. Była córką Stanisława i Olgi Bulikowskich, żoną notariusza Aleksandra Misky'ego, matką śpiewaczki Felicji Misky. Głos kształciła w szkole śpiewu A i A. Souvestre'ów w Dreźnie. Debiutowała (pod pseud. E. Palmy) ok. 1900 w Teatro Comunale, śpiewała potem w Teatro San Carlo w Lizbonie oraz w Modenie i Mediolanie; prasa wł. pisała z entuzjazmem o jej "boskim głosie" (cyt. za J. Prosnakiem). Po wyjściu za mąż ok. 1901 zamieszkała we Lwowie, ale dopiero w sez. 1905/06 występo­wała w zespole opery T. Miejskiego (odtąd używała pseud. Oleska). Śpiewała partie: Amneris ("Aida"), Jadwigi ("Straszny dwór"), Ortrudy ("Lohengrin"), Mag­daleny ("Rigoletto") oraz Dalili ("Samson i Dalila") prezentując "jednolitą, doskonałą kreację, w której podziwiano muzykalność i głos, piękną grę, szlachetne, malownicze pozy" (F. Pajączkowski). W maju 1906 w Krakowie wzięła udział w koncercie kompozytorskim W. Żeleńskiego (wykonywała fragm. opery "Stara baśń"), zaś latem występowała tam gościnnie z zespołem opery lwowskiej. W sez. 1906/07 nadal była solistką opery lwowskiej. Na sez. 1907/08 została zaangażowana do opery warsz., gdzie wyróżniła się świetnym wykonaniem partii: Herodiady ("Salome"), Fryki ("Walkiria"), Królowej ("Hamlet"), Anioła ("Demon"), tyt. w "Carmen", Leonory ("Faworyta") i Ulryki ("Bal maskowy"); śpiewała w niej także wymienione wyżej partie lwowskie. Miała dobre warunki scen. i duży talent dram., piękny i dosko­nale wyszkolony mezzosopran o rozległej skali, śpiewała więc także sopranowe partie dram. np. Santuzza ("Rycerskość wieśniacza"), Laura ("Gioconda"). Na pocz. 1909 śpiewała gościnnie w operze lwow.; potem występowała tam rzadko (podobno na skutek zatargów z L. Hellerem), np. w 1911 śpiewała Brunhildę ("Zmierzch bogów"). W 1907-10 występowała regularnie na koncertach Filharmonii Warsz., a w sez. 1909/10 także w warsz. T. Wiel­kim. W październiku 1910 otworzyła we Lwowie szkołę śpiewu. Po 1912 zrezygnowała z kariery scen. i zajęła się wyłącznie pracą pedagogiczną. Jej mieszkanie we Lwowie było miejscem spotkań to­warzyskich i artyst. wybitnych pol. śpiewaków, mu­zyków i młodych adeptów sztuki wokalnej. Po 1945 uczyła śpiewu w Krakowie. Jej wychowankiem był min. A. Hiolski.

Według: http://www.e-teatr.pl/pl/osoby/41604.html 

Więcej na zdjęciach.