Narracje ormiańskie
Adam Czerniawski
Narracje ormiańskie to podsumowanie dorobku prozatorskiego jednego z najwybitniejszych, a jednocześnie najmniej znanych polskich pisarzy emigracyjnych, podobnie jak niegdyś Leo Lipski, Zygmunt Haupt czy Andrzej Bobkowski. Skrzące się absurdem i paradoksem opowiadania Adama Czerniawskiego to proza stanowiąca wyzwanie dla czytelnika i krytyka, niełatwo poddająca się definicjom, zaskakująca tak treścią, jak i formą. Czerniawski kpi nie tylko z rozmaitych iluzji, mitów i stereotypów (również narodowych), lecz także z historii, filozofii i literatury. Powieść realistyczna zmienia się tu nagle w dziennik, ten – w opowiadanie kryminalne, pojawia się i rozmowa, i wykład filozoficzny. Jest to więc proza, którą określić można jako eksperymentalną i awangardową, z wszelkimi szansami na to, że stanie się prozą kultową – tak jak twórczość Gombrowicza, Mrożka, Topora czy Viana. Wkroczyliśmy do świata absurdalnego, w którym wszystko jest powykrzywiane, cudownie pokręcone, niespójne, nielogiczne, ale toczy się tak, jakby nikt tego nie zauważał, jakby nadal można było logicznie wnioskować i opowiadać zgodnie z regułami przyczynowo-skutkowymi. Literatura, zdaje się mówić Czerniawski, nie jest od budowania obrazu rzeczy, od wciągania nas w iluzję, lecz od wyciągania nas z iluzji, w których żyjemy – iluzji ładu historii, prawomocności wnioskowania, przekonania, że proza odzwierciedla świat. Przemysław Czapliński Bywają różne formy absurdu. Moja wywodzi się chyba z Kafki i z Borowskiego. Obaj komponują swe utwory na nadzwyczaj prostej, a przerażającej w skutkach zasadzie, że nienormalne jest normalnym. Adam Czerniawski
Autor:Adam Czerniawski
Wydawnictwo:W.A.B.
Seria:ARCHIPELAGI
Liczba stron:277
Format:13x20 cm, oprawa twarda
ISBN:83[zasłonięte]89291-X
