Format A6, stron 152, oprawa sztywna płócienna.
stan zachowania: dobry, uszkodzenie okładki.

Dowiedziałem się o nagłej śmierci Einsteina. Prawie wszystkie czasopisma w Polsce prosiły mnie o napisanie nekrologu. Otrzymałem też szereg depesz z zagranicy z prośbą o artykuły o Einsteinie. Byłem zbyt wstrząśnięty tą wieścią, abym był zdolny cokolwiek napisać. Podyktowałem sekretarce jedną stroniczkę, raczej osobistą, którą zużytkowało Polskie Radio, „Trybuna Ludu” i niektóre pisma zagraniczne. W kilka dni później Jarosław Iwaszkiewicz telefonował do mnie prosząc o napisanie wspomnień dla „Twórczości”. Propozycja ta podobała mi się. Obawiałem się tylko, że manuskrypt zbyt się rozrośnie. Zapytałem Jarosława, czy jest jakaś górna granica objętości. Powiedział, że jej nie ma. Tak oto, z planowanego pierwotnie artykułu powstała niniejsza praca.
Czytelnika zdziwi, że przytaczam odpowiedzi i słowa Einsteina sprzed lat dwudziestu. Czyżbym je jeszcze pamiętał? Oczywiście, nie. Ale ta część wspomnień wzięta jest z książki Quest, którą pisałem w roku 1938, a więc gdy minęło zaledwie kilka miesięcy od czasu mej bliskiej współpracy z Einsteinem. Poza tym pamięć mą odświeżyły listy, których mam wprawdzie dużo, ale niestety nie wszystkie, gdyż wiele z nich zgubiłem, część zaś rozdałem.
Pisanie tych stron pocieszyło mnie, a nawet sprawiło mi pewną radość. Raz jeszcze odżyły wspomnienia i obrazy z okresu intensywnej współpracy naukowej z Einsteinem.
Po skończeniu naszej książki Evolution of Physics napisałem: „każdy będzie mówił o tej książce jako napisanej przez Einsteina i jeszcze kogoś, czyjego nazwiska nie pamięta”. Do końca życia będę nosił stempel „współpracownik Einsteina”. Denerwował mnie ten stempel często. Dzisiaj jestem z niego dumny. Dopiero może teraz oceniam w pełni to szczęście, które było moim udziałem – szczęście współpracy z Einsteinem.