To dla mnie prawdziwa radość móc polecić dzieło o znaczeniu szczególnym dla zachodniego chrześcijanina – czy to wyznania prawosławnego, czy też nie – pielgrzymującego w poszukiwaniu serca, czyli całkowitego życia w Chrystusie, w tchnieniu i światłości Ducha.

Elisabeth Behr-Sigel wyróżnia i opisuje elementy konstytutywne prawosławnej duchowości. Czyni to w sposób dogłębny, a zarazem jasny i komunikatywny. (...) Proponuje nam także przegląd trwającej wieki historii tradycji hezychastycznej, która ostateczny kształt przybrała w pismach filokalicznych wydanych w XVIII i XIX wieku na terenach współczesnej Grecji, Mołdawii i Rosji. Niniejsza książka to opracowanie i ujęcie z punktu widzenia współczesnej pedagogiki “sztuki modlitwy” przedstawionej w pismach św. Teofana i Ignacego, biskupów i duchownych rosyjskich XIX-wiecznej Rosji, kanonizowanych w 1988 roku.
Elisabeth Behr-Sigel (1[zasłonięte]907-20) prowadziła publiczne wykłady, a także kurs w Instytucie Teologii Prawosławnej Saint-Serge oraz Instytucie Katolickim w Paryżu. Opublikowała wiele dzieł z zakresu teologii i historii prawosławia.