Mieszanka ziołowa na bazie mięty i pokrzywy uzupełnia codzienną dietę w witaminy z grupy B (tiaminę, ryboflawinę, niacynę), sole mineralne (fosfor, potas, magnez, mangan) oraz związki krzemu. Skutecznie oczyszcza organizm, ułatwiając wydalanie szkodliwych produktów przemiany materii. Wzmacnia łamliwe i kruche paznokcie oraz hamuje nadmierne wypadanie włosów, jednocześnie dodając im blasku. Korzystnie wpływa na stan skóry i błon śluzowych. Zwiększa poziom hemoglobiny we krwi i chroni witaminę C przed jej utlenieniem.

Pokrzywa, jako zioło wykorzystywana była już w starożytności. Uznawano ją wówczas za warzywo mające swoje zastosowanie poza- kulinarne, jako środek na rany i krwawienia.

Każdy, kto choć raz w życiu się nią sparzył, doskonale wie, jak wygląda. Spotkać ją jest dość łatwo, gdyż ta drobna i niepozorna roślinka występuje prawie na całym świecie. Najczęściej widywana jest w ogródkach, w zaroślach oraz wilgotnych lasach. Pomimo tego, że generalnie jest chwastem, ma również niebagatelne zalety – z powodzeniem wykorzystywana jest w ziołolecznictwie, kuchni i kosmetyce.

Działanie:

Stosowana w stanach zapalnych dróg moczowych. Jest środkiem pomocniczym w leczeniu cukrzycy. Wpływa dodatnio na procesy przemiany materii, pobudza działalność gruczołów wydzielania wewnętrznego i zwiększa ilość krwinek czerwonych, poprawia perystaltykę jelit. Pokrzywa pomaga też w pielęgnowaniu urody. Liść pokrzywy stosowany jest do pielęgnacji skóry i włosów skłonnych do przetłuszczania się i zawarty jest w licznych kosmetykach.

Szczególnie polecana jest na wiosenne osłabienie. Chlorofil otrzymywany z pokrzywy wykorzystuje się w leczeniu choroby popromiennej. Używany miejscowo sprzyja gojeniu się ran, czyraków i wrzodów. Zdolność pokrzywy do tamowania krwotoków znana była już w starożytności, opisał ją m.in. Dioskurides i Pliniusz. Obecnie z pokrzywy i krwawnika sporządza się płynne wyciągi, które stosowane do wewnątrz tamują krwawienia nosa, jelit, macicy i płuc. Przeciwwskazaniem do stosowania są krwotoki wywołane polipami i rakami macicy oraz przydatków.

Małe zielone miętowe listki zawierają w sobie bogactwo aromatycznych i pożytecznych składników, takich jak: olejek lotny (mentol, mentofuran, menton, octan mentolu, walerianian mentolu, felandren, pinen, cyneol, piperyton, tymol, karwakrol, seskwiterpeny, jasmon, garbniki (6-12%), flawonoidy), kwas askorbinowy, karoten, rutyna, apigenina, betaina, kwas oleanowy i ursulowy. Zawiera także witaminę C i A oraz żelazo, wapń, potas, magnez.

Działanie mięty:

* Napar mięty pobudza czynności trawienne żołądka i poprawia apetyt.

* Nie należy podawać mięty dziecku, które cierpi na torsje - jej mocny smak może nasilić odruch wymiotny. Oraz nie wolno stosować u małych dzieci - pogłębia refluks żołądkowy.

* Napar mięty może być stosowany jako środek wiatropędny oraz żółciopędny.

* Polecana jest w skurczach żołądka, kolce jelitowej, chorobach wątroby i dróg żółciowych (kamicy żółciowej, żółtaczce).

* Ze względu na działanie uspokajające pomocna w leczeniu bezsenności, migreny, nerwobóli i drgawek nerwowych.

* Działa rozkurczowo na mięśnie gładkie, bywa więc pomocna w dolegliwościach menstruacyjnych.

* Badania potwierdziły skuteczność mięty pieprzowej w łagodzeniu objawów Zespołu Jelita Drażliwego.

* Potwierdzono również właściwości dezynfekujące i lekko znieczulające.

* Napar z mięty może być stosowany na obrzęki i owrzodzenia oraz bóle ucha.

* Napar z mięty używany jest również do płukania ust w stanach zapalnych jamy ustnej oraz dla odświeżenia oddechu.

* Używany do inhalacji przy nieżytach oskrzeli i gardła.

* Pomocny podczas leczenia przeziębienia, ponieważ rozrzedza śluz oraz działa łagodząco na bolące gardło.

Sposób parzenia: