Ta strona wykorzystuje pliki cookies. Korzystając ze strony, zgadzasz się na ich użycie. OK Polityka Prywatności Zaakceptuj i zamknij X

MARUSARZ i inne legendy nart UNIKAT !

16-01-2012, 18:39
Aukcja w czasie sprawdzania nie była zakończona.
Aktualna cena: 799 zł     
Użytkownik canandog
numer aukcji: 2041276882
Miejscowość Katowice
Wyświetleń: 123   
Koniec: 20-01-2012 16:59:53

Dodatkowe informacje:
Opis niedostępny...
info Niektóre dane mogą być zasłonięte. Żeby je odsłonić przepisz token po prawej stronie. captcha

Karta pocztowa wysłana przez polskich narciarzy biorących udział w Zimowej Olimpiadzie w St.Moritz w 1948 roku(okolicznościowy kasownik) do Jana Hamburgera z Suchej koło Żywca. Karta pocztowa o treści: "Serdeczne pozdrowienia z Olimpiady w St.Moritz zasyłają polscy narciarze" poniżej podpisy legend polskiego narciarstwa: Stanisław MARUSARZ,Józef MARUSARZ,Jan KULA,Jan LIPOWSKI,Józef Daniel KRZEPTOWSKI,Stefan DZIEDZIC,Tadeusz WOWKONOWICZ,Marian WOYNA-ORLEWICZ oto garść najważniejszych informacji o tych narciarzach ( z wikipedii): 1.Stanisław MARUSARZ (ur. 18 czerwca 1913 w Zakopanem, zm. 29 października 1993 tamże) – polski skoczek narciarski, dwuboista i alpejczyk (w biegu zjazdowym i kombinacji alpejskiej), czterokrotny olimpijczyk, podporucznik AK, trener. Wicemistrz świata w skokach 1938 z Lahti. Kawaler Krzyża Wielkiego, Krzyża Komandorskiego i Krzyża Kawalerskiego Orderu Odrodzenia Polski, oraz Krzyża Srebrnego Orderu Wojennego Virtuti Militari. Najlepszy Sportowiec Polski w roku 1938 w Plebiscycie Przeglądu Sportowego. Zasłużony Mistrz Sportu z 1951 r. Był dwudziestojednokrotnym mistrzem Polski w skokach, zjeździe, kombinacji klasycznej i alpejskiej oraz w sztafetach biegowych 4 razy 10 km i 5 razy 10 km. Napisał książki Na skoczniach Polski i świata. Kartki z pamiętnika (opracował Zbigniew K. Rogowski, Warszawa 1955) i Skok, który uratował mi życie (spisał Zbigniew K. Rogowski, Warszawa 1974)[7]. Startował na nartach przez ponad 30 lat. 2.Józef MARUSARZ (ur. 18 czerwca 1913 w Zakopanem, zm. 29 października 1993 tamże) – polski skoczek narciarski, dwuboista i alpejczyk (w biegu zjazdowym i kombinacji alpejskiej), czterokrotny olimpijczyk, podporucznik AK[4], trener. Wicemistrz świata w skokach 1938 z Lahti. Kawaler Krzyża Wielkiego, Krzyża Komandorskiego i Krzyża Kawalerskiego Orderu Odrodzenia Polski, oraz Krzyża Srebrnego Orderu Wojennego Virtuti Militari. Najlepszy Sportowiec Polski w roku 1938 w Plebiscycie Przeglądu Sportowego. Zasłużony Mistrz Sportu z 1951 r. Był dwudziestojednokrotnym mistrzem Polski w skokach, zjeździe, kombinacji klasycznej i alpejskiej oraz w sztafetach biegowych 4 razy 10 km i 5 razy 10 km. Napisał książki Na skoczniach Polski i świata. Kartki z pamiętnika (opracował Zbigniew K. Rogowski, Warszawa 1955) i Skok, który uratował mi życie (spisał Zbigniew K. Rogowski, Warszawa 1974). Startował na nartach przez ponad 30 lat 3.Jan KULA(ur. 2 lutego 1922 w Zakopanem, zm. 6 kwietnia 1995 tamże) – polski skoczek narciarski, kombinator norweski, olimpijczyk, reprezentant Polski. Uważany za „estetę narciarskiego skoku”. Absolwent średniej szkoły zawodowej. Żołnierz podczas II wojny światowej. Reprezentant Wisły Zakopane, SN PTT Zakopane i WKS Zakopane. Dwukrotny mistrz i czterokrotny wicemistrz Polski w skokach. Sześciokrotny zwycięzca konkursów skoków podczas Memoriału Bronisława Czecha i Heleny Marusarzówny. Nazywany „cudownym dzieckiem polskich skoków narciarskich 4.Jan LIPOWSKI (ur. 20 lutego 1912 r. w Zakopanem) - narciarz, trener, olimpijczyk z St.Moritz 1948. Był zawodnikiem Wisły Zakopane. Zdobył mistrzostwo Polski w slalomie specjalnym w 1936 r. Był wicemistrzem Polski w 1935 roku w kombinacji norweskiej oraz w zjeździe w 1937 r. Na igrzyskach olimpijskich w 1948 r. nie ukończył slalomu specjalnego na skutek upadku w drugim przejeździe. Po zakończeniu kariery był trenerem 5.Józef Daniel KRZEPTOWSKI (ur. 29 lipca 1921 w Inowrocławiu, zm. 13 sierpnia 2002 w Zakopanem) – polski narciarz, kombinator norweski, biegacz i skoczek narciarski, olimpijczyk z Sankt Moritz i Cortiny D'Ampezzo. W czasie II wojny światowej kurier na trasie Zakopane – Budapeszt. Uczestnik kampanii francuskiej, jeniec stalagu, robotnik przymusowy, żołnierz Legii Cudzoziemskiej. 6.Stefan DZIEDZIC (ur. 15 października 1927 w Zakopanem, zm. 30 lipca 2006 w Zakopanem) – polski narciarz, dwukrotny olimpijczyk, trener i działacz sportowy, poseł na Sejm PRL VIII kadencji. Uprawiał narciarstwo biegowe, kombinację norweską i narciarstwo alpejskie. Wiceprezes PZN, działacz GKKFiS i PKOl, sędzia klasy międzynarodowej, przewodnik tatrzański. 7.Tadeusz WOWKONOWICZ (ur.1912 ,zm.2005) ,wielokrotny medalista Mistrzostw Polski w latach 1[zasłonięte]934-19, od 1945 na emigracji. Współtwórca polskiej drużyny narciarskiej na zachodzie.Jeszcze w czasie Igrzysk Olimpijskich w Saint Moritz w 1948 r. polska reprezentacja narciarska składała się z zawodników pozostających na emigracji oraz zawodników z Polski wysłanych przez Polski Związek Narciarski. 8.Marian WOYNA-ORLEWICZ (ur. 5 października 1913 r. w Wadowicach, zm. 13 stycznia 2011 r. w Zakopanem) – trener, działacz, narciarz, kombinator norweski, olimpijczyk z Garmisch-Partenkirchen 1936. Od 1918 mieszkał w Zakopanem. Drugi człon nazwiska był początkowo tylko pseudonimem - nazwiskiem rodowym matki. Marian w okresie gimnazjalnym ukrywał się z uprawianiem sportu. Ukończył w Zakopanem w 1933 gimnazjum, a następnie w Krakowie rozpoczął studia medyczne, które porzucił na rzecz Studium Wychowania Fizycznego Uniwersytetu Jagiellońskiego, gdzie uzyskał w 1946 roku tytuł magistra wychowania fizycznego. Wszechstronny narciarz, biegacz narciarski, dwuboista, alpejczyk. Reprezentant zakopiańskich klubów narciarskich. Był wielokrotnym mistrzem Polski w biegu sztafetowym 4 × 10 km (1[zasłonięte]946-19) oraz w biegu na 18 km (1939). Wielokrotny wicemistrz Polski w biegach sztafetowych oraz w slalomie i zjeździe. Był akademickim mistrzem świata w kombinacji norweskiej (1937) i w sztafecie 4 × 8 km (1847) oraz wicemistrzem w kombinacji norweskiej (1939). Na igrzyskach olimpijskich w 1936 roku zajął 32 miejsce w biegu narciarskim na 18 km, 24 miejsce w kombinacji norweskiej oraz 7 miejsce w sztafecie 4 × 10 km. Członek TOPR. W czasie wojny włączył się w działalność konspiracyjną. Po II wojnie światowej działacz narciarski, trener narciarski klasy S. Sędzia międzynarodowy FIS. W latach 1[zasłonięte]946-19 był kierownikiem Centrum Wyszkolenia Polskiego Związku Narciarskiego. Od 1950 był trenerem w klubie Wisła (w 1956 roku klub zmienił nazwę na Wisła-Gwardia). Prowadził kursy dal instruktorów, trenerów i sędziów sportowych. Tłumaczył zagraniczne artykuły i książki o sporcie. Pełnił funkcję przewodniczącego Rady Trenerów PZN. Występował jako sędzia w zawodach krajowych i międzynarodowych, również jako sędzia główny.