Urodził się we wsi okopy, w parafii Suchowola, w dniu 14 września 1947 roku. Do seminarium duchownego uczęszczał w Warszawie w latach 1965-72. W tym okresie musiał odbyć służbę wojskową. Od 1979 roku objął opieką duszpasterstwo młodzieży medycznej przy kościele św. Anny w Warszawie. Gdy w 1980 roku został przeniesiony do kościoła św. Stanisława Kostki na Żoliborzu, wielu studentów mimo, iż to nie ich parafia, poszło za nim.
Po ogłoszeniu stanu wojennego 13 grudnia 19801 roku wprowadzono w kościele św. Stanisława Kostki w każdą ostatnią niedzielę miesiąca Mszę Świętą za Ojczyznę. Ksiądz Jerzy pojął się głosić na nich kazania. Wśród prześladowań i aresztowań w tę niedzielę do kościoła na Żoliborzu ciągnęły tłumy ludzi z różnych części Warszawy, a nawet Polski.
A drobny, wątły ksiądz miał odwagę mówić prawdę, dodawać wiary.
Ludzie trwali zasłuchani, bo czuli, że tu na tym maleńkim skrawku są w prawdziwej, wolnej Polsce.

Wiedział przecież, że wokół kościoła było pełno wozów milicyjnych, ulice pełne oddziałów ZOMO.
Po każdej takiej Mszy ksiądz Jerzy był poddawany badaniom i przesłuchaniom przez SB. Wtedy prosił przyjaciół o modlitwę, duchowe wsparcie.

 19 października 1984 roku ksiądz Jerzy pojechał do Bydgoszczy, gdzie w kościele św. Polskich Braci Męczenników odprawił nabożeństwo różańcowe.
Ostatnie jego słowa przy rozważaniu różańca brzmiały:
„ Módlmy się, byśmy byli wolni od lęku, zastraszenia, ale przede wszystkim, od żądzy odwetu i przemocy.”
W drodze powrotnej do Warszawy został zatrzymany przez pracowników SB, bestialsko pobity, zamordowany i wrzucony do wody przy tamie wiślanej koło Włocławka.
Ojciec święty powiedział:
„Ja modlę się, aby z tej śmierci wyrosło dobro, tak jak z krzyża Zmartwychwstanie”.