Bohater z jednej strony jest dowcipnym, błyskotliwym i oczytanym intelektualistą, z drugiej strony chwiejnym psychicznie i niedowartościowanym muzykiem zasiadającym w ostatnim rzędzie Orkiestry Państwowej, rozczarowanym faktem, że za pomocą 4 strun kontrabasu nie potrafi wydobyć na światło dzienne pełni swojej osobowości oraz talentu.

Czas wolny spędza w swoim pokoiku na gorzkich rozważaniach tyczących muzyki, kondycji świata czy własnej egzystencji. Mimo goryczy historia pełna jest flażoletów błyskotliwego humoru i zawiera niezwykle trafne refleksje.